Imagine Stories [no names]

Pocałunek - 2

- Ty mnie w ogóle nie sluchasz! - krzyknęłam i odwróciłam się od niego.

- ...Co?

- No nie słuchasz mnie - powiedziałam ze łzami w oczach.

- To nie tak...

- A jak?

- Kocham Cię, i ja..

- Udowodnij.

- Dobrze - powiedział i przyciągnął mnie do siebie, łącząc nasze usta w pocałunku.

Pierwszym pocałunku od dwóch tygodni. Pocałunku, który zabrał całą złość. Pocałunku, który zabrał cały ból. Pocałunku, który zabrał cały smutek. Pocałunku, po którym nie mogłam się już gniewać.

- Przepraszam - wyszeptał, kiedy między naszymi wargami pozostały milimetry wolnej przestrzeni. Niewiele myśląc złączyłam nasze wargi w kolejnym pocałunku. Ostatecznie przytuliłam go mocno. - Tak mi cie brakowało...

Zaśmiałam się lekko na te słowa. "To w sumie dobrze" - pomyślałam. Nic nie mówiąc nachyliłam się, składając na jego wargach lekki pocałunek.

- Kocham Cię - uśmiechnął się.

- Ja Ciebie te.. - nie zdążyłam dokończyć, ponieważ jego usta zamknęły moje.

- Tak bardzo mi cię brakowało...

- Gluptas - zaśmiałam się, całując jego czoło. - Ale mój.

Jego dłoń delikatnie wplotła się w moje włosy i zaczął owijać je sobie wokół palców.

- Co robisz? - zaśmiałam się lekko.

- Bo tu masz taką ładną falę a tu nie. Czekaj - powiedział i skupił się na układaniu moich włosów. Później, całkowicie dumny ze swojego dzieła, pocałował mnie - Ślicznie wyglądasz, kochanie. Bardzo cię kocham.