It's Time, Cosa Nostra (STEREONA CLAN 1)

Chapter 32

AZRIEL'S POV

Ibinuhat ko si Ciana at isinabay ko na rin siya sa ambulance. "Ako na muna ang bahala sa kanila." Sambit ni Asher, he's fuming mad. "Go on, sa hospital muna ako."

"Please take care of my family." I smiled and nodded at him, "I will, cobber B2."

Isinara niya na ang pintuan ng ambulance, while we're on our way to the hospital, I can't stop staring to the woman I wanted to be with for the rest of my life. Kung hindi ko ba siya nakilala, may pamilya na kami ni Hailey ngayon? Kung hindi ko ba iniwan si Hailey, may anak na ako ngayon? Too many questions and I don't know what's the answer. Hindi ko pinagsisisihang minahal ko si Ciana, pinagsisisihan kong hindi ko man lang nalaman noon pa na nagkaanak pala ako.

I wiped my tears and I sighed. I'm sorry, my angel. You have a daddy like me, who's always deciding for himself without acknowledging others. I once again, stares the woman I love. I do have many secrets, love. Pero pangakong 'pag gising mo, sasabihin ko na lahat 'to sa'yo.

Nang makarating kami sa ospital, isinugod agad sina Tita, Tito at Ciana sa emergency room. I'm grateful that all the doctors here pay attention with them. Ipinaubaya ko na muna ang parents ni Ciana sa mga doctor dahil bawal raw akong pumasok sa hybrid room. I sat down on the chair na nasa tabi lang ng hospital bed ni Ciana. Ang hirap na makita kang ganito, love.

Please, wake up. Your parents need you at times like this. Nadako ang tingin ko sa hybrid room, I stood up but all of a sudden someone held my hand. "W-Where are you going?" I faced Ciana, "T-To your parents."

"W-Where a-are they?"

"Hybrid room, you want to see them?" She nodded, inalalayan ko siya sa pagtayo at paglakad.

We're now here at the hybrid room and Ciana's voice and cries fills the whole room. I hate it when I always see his tear, I'm feeling weak when I saw those eyes filled with pain, I'm fuming mad for myself, for not saving her parents, for not saving the highest Cosa Nostra of Stereona Clan.

CIANA'S POV

"Sean Christopher, time of death 10:30 PM."

"Shanaia Rose, time of death 10:31 PM."

Napaluhod ako ng marinig ko iyon, "Hindi! H-Hindi! H-hindi, b-buhay s-sila! A-Ayusin niyo 'y-yang trabaho n-niyo!" Nakatungo lang ang mga doctor kasama na roon si Azriel. Lumapit sa akin si Azriel at niyakap ako nito ng mahigpit, I sobbed in his arms.

How can I live without my parents? Si mama, hindi pa ako nakakabawi sa lahat ng paghihirap niya. Si papa, hindi ko man lang sinabing napatawad ko na siya at mahal na mahal ko rin siya. Hindi ko man lang naipadama sa kanila ang pagmamahal na dapat ipinapadama ng isang anak. Hindi man lang ako nakabawi sa mga hirap at sakripisyo nila. Hindi man lang ako pinagbigyan na makasama sila ng matagal.

I regret being independent enough na nakalimutan kong may tatay pala akong naghihintay sa 'pag balik ko. Sa sobrang 'pag focus ko sa sarili ko, nakalimutan ko na ang mga taong nagturo sa akin na mamuhay sa mundong 'to. Sa sobrang pagiging makasarili ko, nakalimutan kong may dalawang tao palang gustong bumawi rin sa akin.

Kumalas ako sa yakap ni Azriel at nilapitan ko ang mga magulang ko. Their eyes are close, no heartbeat, not breathing, in short...lifeless. Napapikit ako ng mariin ng makita ko ang maliit na ngiti sa labi ni mama.

"Ma, Pa, bakit ang bilis niyo naman akong iniwan? Bakit niyo ako iniwan agad? Paano ako makakabangon kung sa pagmulat ng mata ko araw-araw, wala na kayo sa piling ko? Paano ako makakabangon kung sa pagmulat ng mata ko araw-araw, wala na akong mga magulang? Wala na kayo. Masyado niyo naman po atang sineryoso 'yung 'til death do as part. P-Paano po kami ni k-kuya? K-Kakayanin ko bang m-mabuhay ng w-wala kayo? M-Mahal na m-mahal ko kayo, l-lalo ka na, papa. P-Pinapatawad na kita, p-papa. B-Bumangon na po k-kayo diyan, p-please?" Pagmamakaawa ko dahil baka sakaling magkaroon ng milagro.