Until the Sunrise

Chapter 36

Halos malaglag ang puso ko ng matanaw ko siya mula sa pinto ng office! Alam ko namang gising na siya pero hindi ko inaasahang pupunta s'ya dito. Unti unti siyang lumapit sa lamesa ko, ni hindi ako makapagsalita

"Keith!"

Parang may drum stick na pumalo sa puso ko sa sobrang lakas ng kabog nito. Gising na siya? Ang akala ko ayaw ni tita Kimmy na magkita kami? Bakit siya nandito? Bakit?

"Hi!" bati ko

"Are you surprised? I miss you!" he said it sweetly. Ang lakas ng epekto noon sa akin

"Yes! I'm really surprised " sabi ko "I miss you too"

Lumapit siya para yakapin ako! Hindi talaga tumitigil ang pag kabog ng dibdib ko, para akong a-atakihin sa sobrang lakas. Pumunta kaming dalawa sa sofa para doon umupo. Medyo na iilang ako sa hindi ko malamang dahilan

"How are you?" tanong n'ya

"Okay lang ako! Ikaw kumusta ka? Bakit nandito kana agad? Hindi ba dapat nagpapahinga ka muna?" sunod sunod na tanong ko

Hindi ko naman maitatago ang pagaalala ko! Gusto ko man sabihin sa kaniya na may anak kami kaso mas mahihirapan akong lumayo sa kan'ya! Ayaw ko siyang mapahamak, ayaw kong maging dahilan ng paghihirap niya! Masaya na akong okay s'ya, basta nasa safe siya

"Im fine, don't worry. Pumunta ako dito para surpresahin ka! I want to be with you" sabi n'ya

"Pero dapat nagpapahinga ka muna! Makakasama sayo ang ginagawa mo!"

"Don't worry mahal! Nagpahinga na ako kanina"

Argh. He's fvcking voice! Namula ako ng narinig ko ang salitang 'mahal' mula sa kanya. Higit isang linggo kong hindi narinig ang salitang 'yon mula sa kanya, kaya siguro ganito ang epekto sa akin

"Let's go out? Date!"

Nabigla naman ako sa sinabi niya! Okay ng magkita kami dito sa office ko, h'wag lang magkita kami sa labas! Simula ng gabi 'yon lagi na akong kinakabahan, para bang may nakasunod sa akin!

"Sorry pero my lakad kase ako ngayon mahal, importante 'yon!" sabi ko

Bakas sa mukha niya ang lungkot. Gusto ko rin naman siyang makasama kaso hindi ngayon! Marami pang gumugulo sa utak ko, hindi na nga rin mag process sa sobrang dami

"O-okay! Kumain kana ba?" tanong niya

"Oo kanina!" simpleng sagot ko

"Lumalakas ka yatang kumain, mukhang nataba ka kase!" sabi ni Xander

Medyo kinabahan ako pero mabuti na lang ay mahina siyang tumawa! Kahit ako ay napapansin ko rin ang pagtaba ko. Tumingin siya sa akin bg seryoso

"Are you pregnant?" he ask

"W-what?" mautal-utal na tanong ko

Totoo na yung kaba ko! Shet. Hindi ko maipaliwanag, ang nararamdaman ko. Hindi ko naman kase inaasahang tatanongin niya ang bagay na 'yon

"I'm just kidding!"

Nakahinga naman ako ng maluwag ng sabihin niya ang mga salitang 'yon! Akala ko talaga malalaman na niya. Hindi pa rin kase ako handa, ayaw ko rin naman mag overthink

"Bukas? May gagawin kaba?!" tanong niya

"Diretso lang ako sa bahay! Bakit?" maangmaangan ko

"Okay! Punta ako bukas na inyo. I understand if you are busy now!" sabi niya

"Sorry! Need ko talaga kaseng pumunta doon"

"Okay!"

"Umuwi kana rin para magpahinga! Bukas na lang tayo magkita! Rest for now Mahal" utos ko