Hayat hep sert yüzünü döndü bana. Her zaman kimsenin sevmediği taraf oldum ve ölümle mücadele ettim. Hayatta kalmanın yolu ise güçlü olanlara karşı çalışmak. Kim bilirdi ki benim onlarında korktuğu insanlarla tanışacağımı. Ama belkide bu yeni bir sa...
Poyrazın malum yerine tekme atıp ondan uzaklaştım. Bana öyle bir baktı ki o an öldüğümü anladım.
Bana doğru yürümeye başladı bende arkamı dönüp koşmaya başladım.
O kadar hızlı koşuyordum ki uçarak yüzüme vuran saçlar çok canımı yakıyordu. Sonra bir U dönüşü yapıp eve doğru koşmaya başladım.
Ama eve 10 metre kala beni kolumdan yakalayıp tuttu. Ve bana çok ama çok sert bir tokat attı ve yere kapaklandım hatta öldüğümü bile düşündüm çünkü tokat yanağıma vahiy gibi inmişti.
Birkaç dakika duyularımı kaybettim sonra kolumdan tutup beni kaldırdı. Ben gözlerim kapalı cümle sıralamaya başladım.
Tuana: İstediğin kadar vur! Her zaman sana karşı çıkacağım. Göt herif.
Bende yürek yemiş gibi bide hakaret etmiştim. Gözümü açıp onun lanet yüzüne baktım.
Birde ne göreyim poyrazın mavi gözleri, daha sert bakan kahverengi gözlere dönmüştü. Gözümü birkaç kez açıp kapattım.
Sonra başımı ayılmak ister gibi iki yana salladım. Bir dakika benim karşımdaki ve kolumdan sertçe tutup kaldıran...
Etrafıma baktım. İleride poyrazı bize bakarken gördüm. Ne ara oraya gitmişti. Ve karşımdaki sizce kim? Hadi tahmin edin.
Poyrazın babası Emir Karadağ karşımdaydı ve oğluna öyle bakması gerekirken bana öfkeyle bakıyordu.
Emir: Noluyor burda? Sen niye poyrazdan kaçıyordun?
Tuana: Ee Yok önemli bir şey değil.
Emir: Tamam, Öyle olsun, sana bir görev vereceğim ama bunu kesinlikle yapman lazım.
Tuana: Neymiş o görev.
Emir beni biraz daha uzağa götürdü. Galiba poyrazın duymasını istemiyordu.
Emir: Çağan Efe Ak
Tuana: Ne olmuş ona.
Emir: Onu kendine aşık edeceksin.
Bir dakika. Ben. Doğru mu. Duydum. O. Bana. Çağan. Efe. Ak'ı. Kendine. Aşık. Et mi. Dedi.
Tuana: NE!! Sen ne saçmalıyorsun ya!
Emir: Bence Bana karşı gelmek istemezsin.
Tuana: Ben böyle bir şey yapamam istersen öldür beni yinede yapmam.
Emir: Öldüreceğimi kim söylemiş seni Poyraz'ın eline veririm o istediğini yapar.
Evet biliyorum kabul etmemem gerekiyordu. Ama Poyraz'ın bana yapabilecekleri aklıma geldikçe ürperiyordum.
Tek çare kabul etmekti çünkü karşı çıkarsam kötü şeyler olacaktı.
Tuana: Tamam yapıcam. Peki onu kendime aşık edince ne olacak.
Emir: Zamanı gelince öğrenirsin...
Çok özür dilerim, Efe. Evet ben çok bencil bir insanım.
😞
Eve sessizce girdim ve kapıyı çok yavaş bir şekilde kapattım. Çağan'ın odasına doğru gittim kapı açıktı bende kapıdan ona baktım.
Duygularıyla oynayacağım insana baktım.
Özür dilerim. Çok özür dilerim. Ama bunu yapmam lazım. Tek çare senin bana aşık olmaman. Ve umarım olmazsın. Umarım böyle bir çukura düşmezsin...
Odanın önünden gittim. Salona geldim çünkü Deniz'in kükremesinden uyuyamıyordum.
Koltuğa yattım, Gözlerimi kapattım ve uyumaya çalıştım ama uyuyamadım.
Ufak tefek seslerle uyandım ama gözlerimi açmadım ve dinlemeye başladım.
Üşümüştüm çünkü ellerimi kollarıma sarmıştım. Ve büyük ihtimal şimdi olanları sabah hatırlamayacaktım.
Üzerime bir battaniye örtüldü. Kimin örttüğünü kokusundan anlamıştım. Bu Çağan'dı..
Neden bu kadar iyisin? Ben senin duygularınla oynayacağım ama sen ben üşürüm diye üstümü örtüyorsun...
— — —
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Ben hayatımda bu kadar güzel gülen birisi hiç görmedim🤤)
