Tek davası okumak olan Avin Mirşad.
Bin derdin dermanı olan Maran Mirşad.
"Mardin şahidim Maran yüreğimin güneşisin. Dışımı aydınlatırken yüreğimi yakansın."
Hayatın acımasız döngüsü içerisinde birbirlerine denk gelen iki insan.
"Mezopotamya şah...
Güzel kapak yapmasını bile varsa bana dm den yazabilir mi?
Bu arada bölümün kelime sayısı 6400 kısa demeyin döverim.
Sınır~ 1.35K oy = 3.5K yorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bütün hayalleri bütün umutları yok edildi güvendiği inandığı herkes tarafından hayal kırıklığına uğradı.
Tanıdığını sandığı insanlarla ilgili yaşadığı hayal kırıklıklarını sığdırabileceği bir heybesi yoktu artık.
Çıkmaz bir sokağın en karanlık köşesinde kalmış gibiydi.
Öğrendiği acı gerçek yüreğini darma duman etti. Bir kere daha sarsıldı bir kere daha yaralandı bir kere daha paramparça edildi ne kadar canı vardı ki daha ne kadar dayanabilirdi?
Hissiz bakışları Maran'a döndü Dudakları aralandı ve kelimeler fısıltı şeklinde dudaklarından döküldü.
"Hiç bu kadar ölmeyi istemedim." Gözyaşları usulca yanaklarından ruhuna işleyen acıya doğru süzüldü per perişandı..
Maran usulca döndü karısına bu kadının perişan halini gördükçe yüreği dağlanıyordu. Ama o böyle olmasını istememişti bugun öğrenmese bile yarın bir gün öğrenecekti bu gerçeği..
Odayı derin bir sessizlik sardı ölüm sessizliği gibi...
Kelimeler idam edilmişti sanki ikisi sustu uzun bir süre, sonra Avinin ağlamaklı cılız çıkan sesi Odanın içinde hakim olan o derin sessizliğin sonu oldu...
"Gerçekten kötü birimiyim sevilmeyecek biri miyim?" Hüzünlü bakışları Maran'ın yüzündeydi dudaklarında acı bir tebessüm misafirdi..
Boğazı düğüm düğüm yutkunamıyordu solukları içini yakıyordu babasının yaptığı aklına geldikçe yüreği acıyordu. Maran'ın acımadan yüzüne vurması da cabasıydı.
Maran'ın bakışlarını hüzün kaplarken cevap veremedi hayır sen o kadar iyisin ki bunların hiçbirini haketmiyorsun diyemedi.
Bu dünya da en çok sevilmeyi hakeden sensin diyemedi kalbin o kadar güzel ki yüzün o kadar güzel ki ama kaderin berbat diyemedi...
Sustu adam susarak çıkıp gitti.. kapıyı öyle bir kapattı ki Avin gözlerini sıkıca yumdu..
Kapanan kapıyla olduğu yere çöktü göz yaşları tekrar aktı. Hıçkırıkları bir bir dağıldı odanın içine çaresizlik içinde çırpındı o yaralı, küçük kız çocuğu..
Gitmek ve kalmak arasındaydı kalırsa Maranla ne olacağını bilmiyordu. giderse Marandan boşanırsa babası dediğini yapardı hiç acımaz zorla tutup verirdi..
