Tek davası okumak olan Avin Mirşad.
Bin derdin dermanı olan Maran Mirşad.
"Mardin şahidim Maran yüreğimin güneşisin. Dışımı aydınlatırken yüreğimi yakansın."
Hayatın acımasız döngüsü içerisinde birbirlerine denk gelen iki insan.
"Mezopotamya şah...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Odanın içini dolduran adamın sesiyle Avin bedenini yavaşça çevirdi bakışlarını kocasının yüzüne dikti yüzünde alaylı bir ifade geçti.
"Yapma Maran kendini de beni de kandırma!" Gayri ihtiyarı gülümseyerek dolaba ilerledi. Elindeki silahı yerine koyarak pijamalarını alıp banyoya girdi..
Maran öyle durdu ne bir adım attı ne bir şey diyebildi. Ne bekliyordu ki? Boynuna atlamasını tamam Maran yeniden başlayalım demesini mi?
Dudaklarını ezdi sıkıntıyla kabardı göğsü gözlerini kapatıp açarak nefesini usulca dudaklarının arasında bıraktı.
Avin onu affetmeyecekti bunu artık net bir şekilde anlatmıştı. Gözleri yabacı bakıyordu sesi mesafeliydi kardeşlerine gülümsediği gibi kendisine hiç gülümsememişti.
Hoş Avinin gülümsemesini haketmiyordu onca yaptıktan sonra Avinin yüzündeki o gülümseme Marana ödül olurdu..
Aklına eskiler gelince kalbinde bir acı hissetti. Oysa Mem Araratın konserine gitmişlerdi yemeğe gitmişlerdi o zaman ikisi ne kadar mutluydu şimdi o mutluluktan eser yoktu...
"Ne bekliyorsun Maran hiçbir şey yokmuş gibi seni sevmesini mi bekliyorsun." Kendi haline güldü adam. Hiç böyle olacağını düşünmemişti.
"Onca olandan sonra affedilir misin be Maran?"Ellerini ensesine atıp keskin bir nefes verdi. Kendine toplayarak üzerindeki ceketi çıkarıp koltuğa attı. Dolaptan pijamalarını alarak üzerini giyinmeye başladı.
Dakikalar geçti ancak Avin banyodan çıkmadı. Maran istediği şeyi anlayınca yatağa geçip ses etmeden yerine uzandı. Ve dakikalar sonra kapı açıldı Avin odaya girdiğinde ilk kocasına baktı.
Maran gözlerini kapatmış ancak uyumuyordu Avinde bunu bekliyordu yüz göz olmak istemiyordu şu lanet olası gece bitsin diye bir dua peyda oldu dilinin ucuna..
Yerini hazırladıktan sonra sessiz bir şekilde uzanıp gözlerini yumdu. Zaten topuklu ayakkabı üzerinde saatlerce durmuştu ayakları sızlıyordu...
Uyku ikisine de haramdı ama ikisi de uyuma numarası yapıyordu. Konuşacakları çok şey vardı ama konuşsalar bile bir şey değişmiyordu hep aynı yere varıyorlardı.
Günün birinde Maranı affeder mi bilmiyordu ama ona açıkça duygularını belli etmeyecekti. Bir insanı bir kere yaralan bir daha yapardı ve Avin ikinci bir yaralanmaya hazır değildi..
Yarınların ne olacağı bilinmiyordu ama bundan sonra ikisi de olanlara itiraz etmeden yaşayacaktı... ki yaşamak zorundalar..
2Gün sonra
Maranla Avinin konuşmasının üzerinde iki gün geçmişti. O geceden sonra ikisi hiç konuşmadı yan yana geldiklerinde bile ikisi bakışlarını kaçırıyordu. Geceleri ya Maran erken çıkıyordu odaya ya da Avin ikisi de koca konağın içinde kaçan kovalanır oynuyordu.
