Tek davası okumak olan Avin Mirşad.
Bin derdin dermanı olan Maran Mirşad.
"Mardin şahidim Maran yüreğimin güneşisin. Dışımı aydınlatırken yüreğimi yakansın."
Hayatın acımasız döngüsü içerisinde birbirlerine denk gelen iki insan.
"Mezopotamya şah...
Son olarak bölümde yanlışım varsa kusura bakayın bu aralar aşırı yoğunum öyle hiç dikkatli bakmadım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Geçte olsa sonunda mutluluğu yakalayabilmişlerdi. Yaşanan her şey bir ders olarak kalırken onlar artık mutluluğa ilk adımlarını atmışlardı.
İkisinin birbirine olan özlemleri fazla ağırdı. Ve o özlemin acısını ikisi de çıkaracaktı..
Adamın sözleri karşısında güldü Avin ve geri çekilerek kehribar gözlerini sevdiği adamın kahve harelerine sabitledi binbir duygu barınıyordu gözleri...
"İki gün sonra göreceğim seni." Açıkça meydan okurken Maran tekrar dudaklarına uzanacağı anda Ronavın sesi duyuldu.
"Ronav." Diyen Avin Maranı hızla geri iterek kapıya yöneldiğinde Maran iki dudağı arasında bir küfür savurdu.
"Şerefsiz biraz daha bekleyemedin mi?" Elini ensesine atıp ovduktan sonra açık olan kapıdan odaya girdi. Bakışları yatağın üzerinde oturur pozisyon alan oğluna döndü. "Hayırdır oğlum yine ne istiyorsun derdin ne paşam?" Sanki karşısında büyük bir insan varmış gibi soruyordu.
Avin şaşkınca adama dönüp bakarken Ronav ise anlamamış gibi babasına bakıyordu. Haklıydı çocuk babasının konuşma tarzı bazen değişikti..
"Maran kendinde misin?" Genç adam son anda saçmaladığını fark edince kendini toparladı. Çehresine hafif bir tebessüm yerleştirdi.. Evet sanırım saçmalamıştı fakat oğlu da en güzel yerinde sesini çıkarmıştı haklı olarak adam hakkını savunuyordu..
"Neyse kafalar güzel biz uyuyalım." Dün getirdiği kıyafetlerinde arasında üzerine rahat bir şeyler alıp tekrar banyoya girdi hızlı bir şekilde üzerini değiştirip elini yüzünü yıkadı.
Aynadan yansımasına baktı eskisi gibi değildi eskide dudakları hep tek çizgiydi şimdi ise farklıydı gülebiliyor ve en önemlisi mutluydu bu mutluluklarını sonsuza kadar sürdürecek elinden geleni yapacaktı.
Ailesini her daim bir arada tutacaktı. Kimsenin canına zarar gelmesine müsade etmeyecekti. Sevdiği kadını hem babasından hemde diğerlerinden koruyacaktı..
İşini bitirip tekrar odaya döndüğünde anne oğul yataktaki yerini çoktan almıştı. İkisi bir birine kalıp gülüyordu odaya giren adamla ikisi aynı anda adama döndü Maran'ın sorgulayan bakışları ikisini buldu.
