Tek davası okumak olan Avin Mirşad.
Bin derdin dermanı olan Maran Mirşad.
"Mardin şahidim Maran yüreğimin güneşisin. Dışımı aydınlatırken yüreğimi yakansın."
Hayatın acımasız döngüsü içerisinde birbirlerine denk gelen iki insan.
"Mezopotamya şah...
Okumak için mücadele veren genç bir kızın hikayesidir..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bana neden söylemedin Maran?"ağlamaklı çıkan sesi birazdan kopacak kıyametin en küçük alametiydi.
Maran var gücü ile avuçlarını sıkmaya başladı. Lügatında ki hiçbir kelime bir araya gelmeye cesaret edememişti, o nasıl cesaret edip anlatacaktı ki! Ölürdü yine de bunu karşısında ki kadına yapamazdı.
"Üzülme diye söylemedim." Binbir çaba göstererek sakladığı şeyin karısını perişan edişine şahitlik ediyordu. Lânet okudu.
Avin'in göz yaşları artık isyan etti. Hüngür hüngür ağladı. Herkesten bir darbe yemişti bu lanet olası dünyada. Darbe vuran kime gitse hepsi haklı bir bahane sunabilirdi. Hiçbir bahane yediği onca darbeyi unutturamazdı.
Peki ya kocası! Ona ne yapmıştı Avin?
"Herkes kanadımı kırmak için uğraştı. Hiçbirine boyun eğmedim. Ama.." diyerek kocasının dibine kadar geldi. Gözlerinden akan her damla canını yakıyordu. Hani insan ağlayınca rahatlardı? Peki şuan Avin neden rahatlamak yerine acı içinde can veriyordu!
Maran dibine kadar giren kadının gözlerine bakmaya utandı. Hakkı yoktu ondan bunu saklamaya. Eninde sonunda duyacaktı bunu. Nereye kadar saklayabilirdi ki? Becerememişti de. Eline yüzüne hatta karısının yüreğine kadar bulaştırmıştı. Özen gösterdiği gerçeğin gizliliği altına ezildi.
Avin kocasının beyaz gömleğinin iki yakasından tutup kendine doğru çekti.
"Ama sen onların yapamadığını başardın. Mutlu musun. Kanadımı kırdın."diye haykırdı. Maran'ın göğsüne ard arda vurarak isyan etti. Herşeyle baş edebilecek gücü varken bununla baş edecek takiti yoktu!
Maran tepkisiz bir şekilde duruyordu. İçi dışı çok farklı idi. İçinde kopan kıyametin büyüklüğünü karısı dışından yaşıyordu. Herşey daha güzel olacak derken bu kadar boka sarması da hayatın ona sunduğu en büyük kıyaktı. Karısı karşısında ağlıyordu ve uzanıp o yaşları silemiyordu. Uzanıp silemediği o yaşlara fısıldadı.
"Ağlayıp yüreğime akıtma acını! Çünkü benim canım senden daha çok ağrıyor. "
Avin o fısıltıları duydu. Kafasını kaldırıp kocasının yüzüne baktı buğulu gözlerle. O da ağlıyordu. Pişman olmuştu belki de sakladığına. Ama gerçeği değiştirmeye yetmiyordu. Maran'ın yapmaya cesaret edemediğini yaparak kocasının göz yaşlarını sildi.
"Yüreğim senin sakladığın şeyin acısı ile yanıyor. Benden daha fazla canın yanamaz!"
İki dudak arasında gizlenen sözlerin ağırlığı çok büyüktü.
