Tek davası okumak olan Avin Mirşad.
Bin derdin dermanı olan Maran Mirşad.
"Mardin şahidim Maran yüreğimin güneşisin. Dışımı aydınlatırken yüreğimi yakansın."
Hayatın acımasız döngüsü içerisinde birbirlerine denk gelen iki insan.
"Mezopotamya şah...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
En kötüsü bana en sevdiklerim tarafından geldi.
Şaşkınlıkla gözlerini annesinin üzerine dikti. Şahnaz Hanım oğlunu açık açık tehdit ediyordu ama neden ? Niye bu kadar nefret doluydu Avin'e karşı?
Çatık kaşları arasında parlayan simsiyah kirpiklerle çevrili kahverengi gözleri bir an olsun ayrılmadı annesinin öfke dolu kara gözlerinden.
Anlamaya çalışıyordu , annesinin bu kıza karşı olan tavrının nedenini bilmek istiyordu doğru dürüst tanımadığı bir insana karşı neden böyle öfkeli olurdu ki?
"Babamın haberi olursa ne olacak ana?" Diyip bedenini tamamen annesine çevirerek gelecek cevabın merakına düştü.
Şahnaz Hanım güçlü duruşundan ödün vermeden dudaklarını yavaşça aralayarak oğlunun beklediği cevabını verdi.
"Konağı ayağa kaldırır , asla kabul etmez." Sesi o kadar eminde ki... biliyordu çünkü eğer kocası öğrenirse asla izin vermezdi. Avin değil okula gitmek odasından dışarı bile çıkamazdı.
Maran duruşunu bozmadan gayet rahat bir tavırla cevapladı annesini.
"Durma ana söyle babama bakalım neler olacak." Diyerek aşağı inmekten vazgeçerek yukarı kata yönelip odasına çıktı.
Şahnaz Hanım yüzünde kocaman şaşkın bir ifadeyle kala kaldı.
Genç adam kapı önüne geldiğinde elini kapı koluna atıp yavaşça aşağı indirdikten sonra kapıyı aralayıp odaya girdi. Sessiz adımlarla yatağa doğru ilerledi Avin hala cenin pozisyonunda uyuyordu yatağın baş ucuna geçti.
Öfkeden uzak naif bakışları kızın güzel yüzünde gezindi kehribar gözleri kapalı pürüzsüz güzel yüzü solmuş saçları ise yüzüne dağılmıştı.
İncitmeden yüzüne düşen saçları parmaklarıyla yavaşça geriye çekti dudaklarında hafif bir tebessüm belirdi.
Bu kız için neden bu kadar üzülüyordu? Niye o kehribar gözleri hüzünle dolunca Maran'ın içinde bir yerlerde merhamet duygusu baş gösteriyordu?
Oysa sonsuza kadar kalmayacaktı ki hayatında okulunu bitirdikten sonra boşanacaklardı. O gün geldiğinde ikisi ne hissedecekti ne yapacaktı merak ediyordu.
Hiçbir şey olmamış gibi birbirlerinin hayatlarından çıkıp gidebilecekler miydi , duygusuzca?
Sessizce yatağın ucuna oturarak gözlerini karısının üzerinden ayırmadı. İçinde tuttuğu sıkıntılı nefesi dudakları arasından bıraktı.
Yavaşça dudaklarını oynattı. "Yolun bir tek benden mi geçiyordu?"
Bakışlarını karısından çekti hafif eğilip dirseklerini dizlerine dayadı başını elleri arasına aldı bakışlarını yere sabitledi.
