Tek davası okumak olan Avin Mirşad.
Bin derdin dermanı olan Maran Mirşad.
"Mardin şahidim Maran yüreğimin güneşisin. Dışımı aydınlatırken yüreğimi yakansın."
Hayatın acımasız döngüsü içerisinde birbirlerine denk gelen iki insan.
"Mezopotamya şah...
Valla bölümün geç gelmesi benim hatam değil. Niyeyse koyduğum sınır aşılmıyor şimdi diyeceksiniz o zaman niye bu kadar yüksek sınır koyuyorsun yemin ederim bölümün okunma sayısına göre yükseltiyorum bölüm 12K okunma oluyor ama 2K oy çıkmıyor üzücü ama ne yapalım.. Siz inat edince bende ediyorum sonra diyorum diğerlerine haksızlık :(
Neyse satır arası yorumlar yaparsanız sevinirim:)
Sınır- 1,6K oy = 4K yorum
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayat ona adil davranmasa da o her şeye rağmen kazanmıştı.. Sonunda o istediği Avukatlığı almıştı henüz her şey bitmiş değildi, önünde uzun yollar vardı ama yolun hemen hemen sonuna gelmekte güzeldi...
Sabah odaya sızan güneşle Maran gözlerini usulca açarken yüzünde bambaşka bir ifade vardı. Bakışları yanında uyuyan kadına değdi çarşaf vücudunun yarısısın kaplarken çarşafı biraz daha örttü kadının açıkta duran sırtına..
Dudakları hafif kıvrıldı iki yana Avin yüz üstü yatmış yüzü ise Maran'a dönüktü parmaklarıyla yüzüne düşen saçları incitmeden geriye götürdü adam dudaklarını usulca kadının açıkta olan omzuna bastırdı.
"Sana kavuşmak geç olsa da bundan sonra seni asla bırakmam." Naif bakışları bir müddet kadının yüzünde gezindi. Maran artık sevdiği kadının üzülmesini ağlamasını istemiyordu.
Onu üzenleri hayatından çıkaracaktı. Yaralarını saracak onu sevgisiyle iyileştirecekti kendini tamamen ona affettirecekti zaman alsada bunu yapacaktı....
Avin hafif yerinden kıpırdanırken Maran karısını izlemekle meşguldü. Dün gece olanlar için ikisi de pişman değildi çünkü ikisi de birbirini istemişti daha fazla birbirine karşı koyamamışlardı..
İkisinin arasında başlayan oyunun henüz galibi yoktu yenilgi vardı ama kazanan yoktu... Bu oyun hala devam ediyordu kimin kazanacağı ise muammaydı belkide ikisi kaybedecekti belkide kazanacaklardı kim bilebilirdi..
"Günaydın." Maran'ın yumuşak sesiyle Avin sersem bir şekilde tamamen Maran'a döndü çarşafı iyice bedenine sardığında Maran karısını göğsüne çekti saçlarına masum bir öpücük bıraktı kokusunu derince içine çekti..
"Günaydın." demekle yetindi. Nedensizce hala utanıyordu. Dün gece olanları hatırlayınca yanakları hafiften kızardı aklı hala almıyordu sadece bir yemek yiyip eve gelmişlerdi içki de içmemişlerdi ama gören olsaydı kesin içmişler derdi...
Genç kadın başını kaldırmadan derin bir nefes vererek dudaklarını araladı. "Tuhaf demi?" Maran kaşlarını çattı Avinin sözleriyle...
"Tuhaf?" Onca şeyden sonra Maran'ın kollarında olmak tuhaf geliyordu. Az şey yaşanmamıştı..
