Pain.(Tamamlandı)

Gitti (Final)

-Midem sanırım ölüyorum!

Luhan kendini yere atmayı düşünürken sızlanmıştı. Tam 10 tur hız trenine binmişlerdi ve şu an ikisininde ölüden farkı yoktu.

-Sana bu kadar çok binmeyelim dedim!

-Agh! Kapa çeneni veteriner bozuntusu ölüyorum!

-Lanet olsun!

Sehun bulduğu boş yere oturup Luhan'ı da yanına çekti. Luhan başını diğerinin omzuna yaslayıp mide bulantısının durması için gözlerini kapattı.

Bu kadar dayanıksız mıydın aptal?

Kafasının içinde kahkahalarla onunla dalga geçen Paine dil çıkarıp Sehun'a biraz daha yaslandı.

-Daha iyi misin?

Sehun omzundaki başı kaldırıp Luhanın sararmış yüzüne baktı. Cidden bu küçüğü dinlerken ne düşünmüştü? Uzun ince parmaklar yumuşak yanakları okşarken Luhan sadece onu izliyordu. Cevap vermemişti. Hafifçe gülümseyip başını salladı.

Artık gitmeliyim Luhan. Bensiz iyi olucak mısın?

Kalbi Sehun'a olan duygularıyla taşarken beyni ona farklı sinyaller yolluyordu. Belki de en büyük engeldi Painden ayrılma düşüncesi onlar için...

Gitmeni istemiyorum.

Bunu kendine yapmaktan vazgeç ve büyü Luhan! Eğer o sana bakamazsa geri dönüp onu öldürücem. Şimdilik hoşçakal benim sevimli Lulum.

Luhan yanaklarına inen göz yaşlarıyla gülümsedi. Pain gitmişti.

-Gitti...

-N-Ne?

Sehun anlamsızca küçüğe baktı. Kim gitmişti? P-Pain?

-Beni bıraktı. Beni sana bıraktı aptal.

Luhan sesinin titrek çıkmasını engelleyememişti. Artık sürekli duyduğu o sevimli ses olmuycaktı kafasında... Korktuğunda yanında olmuycaktı can yoldaşı...

-Ağlama. Düşündüğün gibi olmuycak Luhan. Ben her zaman yanında olucam. Gerekirse kendimi sana kelepçelerim. Korktuğunda sıkıldığında yalnız kalmak istediğin de bile her zaman ... Her zaman burda olucam!

Sehun yavaşca elleri arasındaki ufak yüze yaklaştı. Dudaklarını onun dudaklarıyla mühürlemeliydi. Luhan bilmeliydi onu ne kadar sevdiğini bilmeliydi.

Hareketsiz kalan iki dudak sadece birbirine bastırılmıştı.

Ama çoğu şeyi anlatıyordu bu.

Birbirlerine olan özlemlerini...

Sevgilerini...

Acılarını...

Ve en önemlisi artık yalnız olmadıklarını.

-Eve gidelim.

Luhan sessizce mırıldanıp kızaran yanaklarını saklamak için başını Sehun'un omzuna gömdü. Eve gitmek istiyordu.

-Evimize gidelim Lu. Evimize...

Sehun korkmadan Luhan'ın minik elini avcunun içine aldı.

Dakikalar sonra iki beden kapının önünde durmuş şaşkınlıkla gelen bağırış seslerini dinliyordu.

-Gene ne oldu acaba?

Sehun kıkırdayarak söylediğinde Luhan da gülümsedi. İçeri girdiklerinde Kris2i dövmeye çalışan Kai'yi görünce kahkaha atmaya başladılar. Ah tabi bunun diğer sebebi ellerinde patlamış mısırla onları izleyen Jongin ve Kyungsoo olabilirdi.

-Yah! Gene ne oldu?

Luhan Jonginin yanına kurulup patlamış mısırları ağzına atarken sordu.

-Kai Kris'in bi kızla konuştuğunu görünce delirmiş. Ah bu çok eğlenceli! Hadi Kai sırığı devirebilirsin fighting!

Sehun gülümseyerek Luhanı kendine çekti.

-Kapa çeneni!

Kai sinirle dönüp arkasındaki çocuklar bağırdı. Kris ise garip bi şekilde bu durumdan oldukça memnundu. Kai onu kıskanmıştı. Esmer olan itiraf etmese de bu Kris'i sevdiği anlamına gelirdi.

-Yah! Sana her kızdığımda beni böyle durduramazsın!

Kai uzun olan bedenin kolları arasından çıkmaya çalışırken bağırıyordu.

Esmer olan dudaklarında hissettiği baskıyla kendini uzun olanın kolları arasına bıraktı.

-Sanırım böyle durdurabilirim.

------

-Artık gitmeliyim ufaklık.

Uzun olan küçüğün başını okşayıp sessizce mırıldandı. Küçük ise elindeki minik oyuncak ayıya bakıyordu. Gülümseyip uzun olana uzattı oyuncağını...

-Artık korkmuyorum.Senin olabilir...

Uzun olan oyuncağı alıp arkasını döndü. Göz yaşları usulca yanaklarına inerken can yoldaşından ayrılmanın verdiği keder ve onun artık mutlu olucağını bilmenin sevinciyle karanlığa karıştı...

Bu bir final konuşmasıdır. Pain bitti. Neden bitti derseniz ki beklediğimden erken bitti neyse... Pain benim gözbebeğim gibi bişey çünkü burdaki karakterleri yaratırken kendimden oldukça fazla şeyler katmıştım. Luhanın güçlü durmak için başka bi karaktere sığınması Kainin inatçılığı çirkefliği Jonginin kırılganlığı Soonun merhameti Krisin sonuna kadar savaşması... Bi tek Sehundan bi parçam yoktu. Çünkü Sehun benim eksik parçamdı. Ben hiç Sehun gibi birine sahip olmadım belki ondandır ficlerimdeki Luhan'a kıyamamalarım ve ficin artık bitmesi gerektiğini düşündüm. Hatta çok kısa bi finaal vericektim ama vazgeçtim ve yazmaya çalıştığım kadarıyla yazdım. Eğer notumu okuduysanız bile minnettarım diğer ficlerde görüşmek üzere ^^