Urodzona z przemocy

~1~

  Nazywam się Ava, a to historia mojego życia.
  Nigdy nie byłam normalnym dzieckiem, bo inteligencją przewyższałam moich rówieśników. Na przykład, po skończeniu drugiego roku życia umiałam już płynnie czytać i dobrze mówiłam po angielsku. O dziwo sama się tego nauczyłam.
  Nigdy też nie miałam normalnego dzieciństwa. Dlaczego? Odpowiedź jest prosta. Pochodzę z patologicznej rodziny.
  Właściwie, to wszystko było "normalnie" do piątego roku życia. Tak szczerze mówiąc, to rodzice zawsze chcieli mieć chłopca, ale z wielką niechęcią zaakceptowali, że nim nie jestem.
  Kilka miesięcy po moich piątych urodzinach, tata zaczął pić, tak często i tak dużo, że został zwolniony z pracy, gdy przyszedł do niej pijany.
  Wrócił do domu wściekły. Wtedy uderzył mnie po raz pierwszy.
  Od tamtego czasu mama musiała pracować na dwie zmiany. W nocy pracowała jako kierowca tira, a w ciągu dnia stała za ladą w pobliskim sklepie.
  Po miesiącu takiego życia nie wytrzymała i również zaczęła pić.
  Pewnego razu, w nocy, przewoziła transport i w tym samym czasie popijała sobie alkohol. Zjechała na drugi pas i uderzyła w inny samochód. Wylądowała w szpitalu u na szczęście przeżyła.
  Później odbyła się sprawa. Została skazana na trochę ponad trzy lata więzienia.
  Kilka miesięcy później, gdy ojciec pewnego dnia wytrzeźwiał i dowiedział się o tym co się stało, wrócił do domu wyraźnie wkurzony. Siedziałam wtedy w swoim pokoju i czytałam książkę, siedząc w roku łóżka. Nagle otworzył drzwi, tak mocno, że uderzyły i ścianę i wydały okropnie głośny huk. Podszedł powoli do mnie. Wyciągnął w moją stronę rękę i złapał mnie za rękę, trzymał mnie z taką siłą, że wydobyły się że mnie jęki bólu, a z oczu poleciały łzy. Wiedziałam, co chciał zrobić. Dokonał tego chwilę potem. Uderzył mnie tak mocno, że zaczęłam strasznie krzyczeć. Spojrzał na mnie i zrobił to drugi raz, tym razem mocniej.
  Nie miałam siły krzyczeć, leżałam tak tylko zalana słonymi łzami.

No i mamy pierwszy rozdział. Zapraszam do komentowania i głosowania, bo to bardzo motywujące.