"After the sunset." (Xiaother) (NIE DOKOŃCZONE)

Rudy.

Aether.

Gdy skończyliśmy jeść, słońce już się zniżało. Ten dzień minął... szybko. Najwięcej pewnie zajęło gotowanie (no bo co innego), chociaż wydawało mi się, że gotowaliśmy krótko.

— Paimon jest taka najedzona... — mruknęła jasnowłosa, opierając się o moje kolana.

Rzadko kiedy widziałem, by leżała na ziemi. No ale teraz najwidoczniej miała taki kaprys, a moje kolana robiły jej za poduszkę. Też leżałem, trzymając ręce na klatce piersiowej, natomiast Xiao przed chwilą ułożył się obok nas, kładąc ręce za głowę.

— Ja też — przyznałem. — Mógłbym tu zasnąć — dodałem.

Ciemnowłosy mruknął coś potakująco.

— To czemu nie zaśniesz? — zapytał.

Zamyśliłem się, szukając jakiegoś rzeczywistego, sensownego powodu.

— Mogą przyjść hilichurlsy, a jak będziemy spać, to ich nie zauważymy — odparłem.

Xiao podniósł się do siadu.

— Ja nie będę spać — mruknął. — Nie potrzebuje narazie snu — dodał.

Podniosłem zaskoczony brwi.

— Naprawdę? — zapytałem.

— Tak. Idź już spać — polecił z machnięciem ręki.

Kiwnąłem głową, zamykając oczy z zadowolonym odetchnięciem.

— Idę, idę — wymamrotałem. — Dzięki — dodałem jeszcze.

To było miłe ze strony Xiao, żeby nas 'popilnować', gdy będziemy spać. Starając się wyrównać oddech, usłyszałem jeszcze pochrapywanie Paimon, a potem - zasnąłem.

(Time skip.)

Przebudziło mnie kilka głosów. Jeden był znajomy, należał do Xiao, a drugi na pewno kojarzyłem. Uchyliłem oczy, przenosząc się do siadu i przy okazji zrzucając z siebie Paimon (przez przypadek, no wiecie...). Przetarłem oczy. Na niebie malowały się niebieski, żółty oraz różowawy, które pojawiły się po zachodzie słońca.

— Aether!

Podniosłem zaskoczony brwi, dopiero ogarniając, że właścicielem głosu był nie kto inny niż Childe. Paimon siedziała na ziemi, masując się po głowie po 'upadku' z moich kolan. Zerknąłem pytająco na Xiao, który z niezadowoleniem patrzył na rudego. Wróciłem wzrokiem na Tartaglia'e.

— Childe? — wymamrotałem, nieco sennie. — Co tu robisz? — zapytałem, dochodząc do siebie po śnie.

Chłopak przerzucił przeze mnie ramie, uwieszając się na mnie.

— Przyszedłem cię odwiedzić — oznajmił i przetrzepał ręką moje włosy. — Tęskniłeś? Na pewno tęskniłeś — odpowiedział za mnie.

Siedziałem, przecierając jeszcze oczy i starając się wytrzymać ciężar Childe.

— Ciężki jesteś — powiedziałem, uśmiechając się zadowolony z tego co powiedziałem.

Rudy zabrał ze mnie rękę i przyjrzał się mi.

— To dlatego, że jestem wyższy, knypku. Masz rozpuszczone włosy? — zauważył, podnosząc na mnie wzrok.

Dopiero sobie przypomniałem, że rzeczywiście miałem rozpuszczone włosy i wianek na głowie. Kiwnąłem głową, uśmiechając się.

— Nawet mam wianek od Xiao — pochwaliłem się, spoglądając na ciemnowłosego i ignorując komenatrz o mojej wysokości.

Childe podążył za moim wzrokiem, chwile mierząc się spojrzeniami z Xiao. Zaraz odwrócił się spowrotem do mnie.