4.BÖLÜM
BİLMEDİĞİN BİR YOLDA TEK BAŞINA
Soner suçlu muydu yoksa bir iftiraya mı kurban gitmişti?
Soner eğer suçsuz ise üstüne atılan suçu kanıtlayabilecek mi?
Buğlem ona bu işte nasıl yardımcı olabilir ve geçmişte yaşanılan şeylerin iç yüzü nedir ?
Annem ani bir şekilde bana dönmüştü ve şaşkın bir yüz ifadesi ile bana bakıyordu .
"Buğlem! Kendine gel ne diyorsun sen?
Ben kaşlarımı çatıp ciddi bir yüz ifadesi ile anneme doğru iki adım atmış ve sorgulayıcı bakışlar ile ;
Anne benden sakladığın şey nedir ? Diye sormuştum .
Annem bu dediğimi duyunca gerilmiş ve korkmuş görünüyordu. Ellerini saçlarına götürdü ve yavaşça geri attı . Kollarını birleştirdi ve bana baktı. Yavaşça aralanan dudaklarından şu sözcükler dökülmeye başlamıştı ;
"Ben senden bir şey sallamıyorum, galiba ilacın etkisinden dolayı böyle saçma şeyler konuşuyorsun , ama bu kadar yeter !git ve uyu dinlenmen lazım .
Bak anne ben gayet iyiyim, bana ilaç etki falan yapmadı bilincim hâlâ yerinde ama söyler misin ? Neden bu kadar gerildin ? Sana cevabı kolay bir soru sorduğumu düşünüyorum. Ya evettir , ya da hayır . Bana cevap vermek bu derece zor olmamalı.
Ben bunları söylerken Annem nereye bakacağını şaşırıyor , sürekli elleri ile oynuyordu .
Bu da benden bir şey sağladığının başka bir kanıtıydı.
" Buğlem ben odama gidiyorum, yemeğe yakın yanına gelirim salona gideriz.
Annemden istediğim cevabı anlamamıştım. Bana açık olmasını , doğruyu söylemesini istiyordum. Ama Annem şu andan itibaren bu konu ile kendi arasına görünmez bir duvar ölmüştü bile. Ve ben göremediğim duvarı nasıl yıkacağımı bilemiyordum.
Annem odadan hızlı bir şekilde çıkmış hatta kapıyı çarpmıştı ve düşüncelerden koparıp almıştı beni. İlk günden bu kadar heyecan beklemiyordum . Kafamdaki sorulara cevap bulmam gerekiyordu .
Kapıya doğru koşar adımlar ile gitmiş kapı kokunu çevirmiş ve odadan çıkmıştım. Odamın kapısını bile kapatmayı akıl edememiştim.
Kapımın karşısındaki koridordan koşarak ilerliyordum . Ve bir anda durdum iyi de odanın yerini bilmiyorum ki...
Yanımda duran gözlüklü kadına döndüm ve Alphard'ın odasını gösterebilir misiniz ? Acaba diye sordum .
Kadından cevap gecikmedi :
Bu koridorun sonundaki oda.
Peki , teşekkür ederim dedim ve yine hızlı adımlarla odaya doğru ilerledim.
Alacaklı gibi kapıyı çaldım ve odaya girdim .
Biraz düşüncesizlik etmiştim ama artık çok geçti. Çünkü üstüne tişört giyiyordu.
Alphard şaşkın bir şekilde bana dönmüş ve "hey , ne yapıyorsun! " Diye bağırmıştı.
A çok pardon ben düşüncesizlik ettim. Normalde böyle değilimdir.
Bu yaptığım şeyle utanmıştım. Beni böyle düşüncesiz biri gibi düşünmesini istemezdim.
" Tamam , madem artık içeridesin söyle bakalım odama dalmana sebep olan şey nedir ? "
Ben derin bir nefes alıp cümleleri kafamda kurmaya çalışıyordum.
Alphard ben sana bir soru sormuştum hatırlıyor musun ? Diye sordum
Alphard iki elini havaya kaldırmış ve dudağını dışarı çıkartarak bilmiyorum dercesine yüzüme bakıyordu.
Bende gözlerine iğneler şekilde baktım .
"Alphard sizi daha önce tanıyordum ama nasıl sizi gördüğümde hatırlamadım ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIK RÜYALARIN GERÇEĞİ
Novela JuvenilOlağanüstü durumlar sizce söz konusu olabilir mi ? Ya da normaldir ama bugüne kadar biz mi farkedememişizdir . Ya hâlâ bir yerlerde farkedemeyenler varsa ? Ki bence var . Bunun cevabı aslında bu durum ile karşı karşıya gelinince anlaşılabilirdi ve...
