KARANLIK RÜYALARIN GERÇEĞİ

SAKLI GERÇEK

                          8.BÖLÜM
                      SAKLI GERÇEK
Buğlem dinle   beni ne olur annem "
Annem hâlâ ağlıyordu.  Ellerimi yanağına götürdüm ve okşamaya başladım . Çok ağlıyordu , çok ağlıyordum  . Bu kadar ağlıyorsa eğer gerçek olmalıydı .

"Annne ! Dedim ağladığım için sesim hıçkırıkların arasından zar zor duyuluyordu. 
" Anne yalan de  ne olur annem bana yalan de ne olur yok de baban öldü de her hafta mezarına gittiğin kişi babandı de o senin baban değil de bana anne . "

İnanmak istemiyordum annemin beni 21 yıldır kandırdığına inanmak istemiyordum . Anlamıştım oydu ama kabullenmek çok zor geliyordu . Öyle ki içimde ki fırtınayı dışarı çıkarmak istiyordum bağırmak ağlamak hatta bağıra bağıra ağlamak .

" kızımm biliyorum annem bunu senden saklamamalıydım ama saklamak zorunda kaldım senin güvenliğin için gel oturup konuşalım ne olur böyle olmaz "
Annem elimi tutmuştu ama ben elimi hemen geri çektim .

" Bırak ! İstemiyorum oturmak falan her şeyi anlatın bana hemenn! Öfkemi , acımı , endişemi,  hayal kırıklığımı bastıramıyordum . Hayatımda ilk  defa sesimi anneme karşı bu kadar yükseltiyordum. Hem ağlıyor hem bağırıyordum .

Bu sefer ona döndüm ve aramızda iki adım kadar mesafe bıraktım .

" Ne sandın sen ha ne sandınn sen buraya geleceksin ben senin babanım diyeceksin ve bende senin boynuna mı atlayacağım! Neden şimdi 21 yıldır neredeydin şimdi mi geldim aklına neden yoktun acımda , kederimde , neşemde , sana en ihtiyacım olduğu anda neredeydin !?

" Bak kızım ...
" Bana kızım demee , sakın bana kızım deme  ya sen beni kaçırttın bir de ya neden neden kaçırttın  şimdiye kadar neden çıkıp gelmedin . "

" İşte bu yüzden bu tavırların yüzünden gelirsem beni kabul etmek istemezdin çünkü "
" Bu mu yani benden 21 yıl çalmışken senin yaptığın tek açıklama bu mu o zaman gerçeklerle sen de yüzleş Zahit Karaçam  sen korkak , bencil ve zalim birinin tekisin "

Bem kendimi kaybetmeye başlıyordum ki Alphard geldi arkadan sarıldı ve beni sakinleştirmeye çalıştı .

" Şşşş sakin ol güzelim sakin ol acının sana zarar vermesine izin verme . İstersen gidelim seninle sakinleşince konuş ."

Gözümü kapattım ve başımı Alphard'a yasladım fısıldadım " gidelim sadece ikimiz lütfen hemen gidelim "

Alphard elimi tutmuş bahçe kapısından çıkmıştık ben hala ağlıyordum . Alphardın arabasının önüne geldiğimizde Alphard bana kapıyı açtı " Teşekkür ederim " dedim ve yan koltuğa oturdum . Oda arabaya binince kemerini taktı , benimde kemerini taktı ve arabayı çalıştırdı. 

" Evett Buğlem Hanım nereye gitmek istersiniz ? "
" Beni sessiz bir yere götür müsün gökyüzünü izlemek istiyorum sadece ."
Alphard bana döndü gözlerimin içine baktı ve " Sen nerede olmak istersen biz orada olacağız " dedi ve onun da  gözlerinde bulunan hüznü gördüm .

Gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu . Kendimi sonsuzluğa bırakmak istedim kısa bir sürede olsa ...

Yaklaşık yarım saat sonra Alphard'ın sesiyle uyandım .

Alphard eliyle saçlarımı okşuyordu " güzelim , hadi kalk seni gökyüzüne getirdim hadi "
Ben yavaş yavaş gözlerimi araladım ve Alphard'a baktım geldik mi ?

" Geldik güzelim , geldik "
Kemerimi çıkarttı ve önce kendisi arabadan indi . Sonra da benim kapımı açtı ve elini bana doğru uzattı .

Yorgun ama içten bir şekilde gülümsedim . Elimi eline uzattım çok güzel bir yere getirmişti beni kuşlar uçuyor , gökyüzü kızıla kaçmış ve bu da önümüzde duran ırmak'a yansıyordu.