(Unicode)
သားသားကို ကျောင်းကြိုပြီးနောက် ငယ်ငယ်ကလိုပဲ သားသားအကြိုက်ရေခဲမုန့်ကို ဝယ်ကျွေးဖြစ်သည်။
ရေခဲမုန့်ဆိုင်လေးထဲမှာ သားသားနဲ့ ရှောင်းကျန့်က မျက်နှာချင်းဆိုင်။
သားသားက ရေခဲမုန့်ကိုဇွန်းနဲ့ ကော်စားနေပြီး ရှောင်းကျန့်က စားပွဲခုံပေါ်လက်ထောက်ပြီး လက်ပေါ်မေးတင်ကာ သားသားကို အသေချာကြည့်လို့။ သားသားက အသက်ကြီးလာလေ သူနဲ့တူလာလေလေ။
" ဒယ်ဒီရေခဲမုန့်တွေအရည်ပျော်ကုန်ပြီနော် "
သားသားပြောမှ သူ့ရှေ့က ရေခဲမုန့်ခွက်ကြီးကို သတိရသည်။
" စားကောင်းလား "
" အရင်အတိုင်းအရသာမပြောင်းလဲပါဘူး "
သားသားက ရိပေါ်နဲ့ဆို ရေပက်မဝင်ပြောတတ်ပေမယ့် ရှောင်းကျန့်နဲ့ကျ စကားသိပ်မပြောဖြစ်ပေ။ ငယ်ငယ်တုန်းကထက်စာရင်တော့ ရင်းနှီးလာပေမယ့် အရင်ကထက် ပိုငြ်ိမ်သွားတဲ့ သားသားကို စကားစဖို့ရာကျ ခက်ခဲလာသလို။ ငယ်ငယ်တုန်းက သားသားလိုချင်တဲ့ ကစားစရာတွေပေး မုန့်တွေပေးပြီး သိမ်းသွင်းလို့ရပေမယ့် လူပျိုပေါက်စလေးသားသားကို ဘာပေးရမလဲ ရှောင်းကျန့်လည်း သိပ်မသိတတ်ပေ။
အသက်ဆယ့်သုံးနှစ်အရွယ်ကလေးတွေက ဘာတွေများကြိုက်တတ်ကြပါလိမ့်။ ရှောင်းကျန့်ငယ်ငယ်တုန်းကကျ ဘာမှဝါသနာမပါခဲ့။ ဝါသနာပါရကောင်းမှန်းလည်းမသိ စာမှစာပဲသိခဲ့တာ။ အထူးသဖြင့် အင်္ဂလိပ်စာလေ့လာရတာပေါ့ ။ ဒါပေမယ့် ပြန်တွေးကြည့်တော့ အဲဒါလည်း ဝါသနာပါပဲ။ ကိုယ်ကသာ ဝါသနာမှန်းမသိခဲ့တာဖြစ်သည်။
သားသားကို စကားစဖို့ရာအကြောင်းကို ရှောင်းကျန့်ခေါင်းထဲဖြတ်ခနဲပေါ်လာသည်။
" သားသား ဘာဝါသနာပါလဲ ။ ဒယ်ဒီအကုန်ဖြည့်ဆည်းပေးမှာ။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောကြည့်လို့ရတယ် "
သားသားက တစ်ချက်စဥ်းစားဟန်ပြုသည်။ ရှောင်ပေါင်လေးဝါသနာပါတာတွေမှ အများကြီး။ အဲ့ဒီထဲကမှ ဝါသနာအပါဆုံးကို ရွေးထုတ်ပါဆို သုံးခုလောက်တော့ရှိသည်။
YOU ARE READING
Highway To Heaven
Fanfictionကိုယ်မင်းကိုဘယ်တော့မှ လက်လွှတ်ပေးမှာမဟုတ်ဘူး ။ ကိုယ္မင္းကိုဘယ္ေတာ့မွ လက္လႊတ္ေပးမွာမဟုတ္ဘူး ။ A/N : This story is from my imagination.This is just a fan fiction that has nothing to do with reality.Please don't take this serious. This is a mpreg story...
