Yemeğimiz bitmişti ve masadan kalkıp rastgele bir odaya girmiştim,noda kütüphaneydi ve yerde armut koltukta vardı. Hızlıca içeri girdim ve elime konusu hoşuma gidebilecek bir kitap aldım sonra da armut koltuğa yönelip oturdum ve okumaya başladım. Sadece biraz zaman geçti, huzurluca kitap okuyordum ama bu huzurum kapının açılmasıyla son buldu, kapıya kafamı çevirmeden kitabımı okurken Kesinlikle Bill olan kişi yanıma ışınlanıp elimdeki kitabı alıp biraz baktı ve fırlattı.
"Sıkıcı... çok sıkıcısın velet."
"Napıyorsun yaa?"
"Benimle ilgilen."
Kucağıma yattı, ben ise şaşkınlıkla ona baktım. Beni umursamadan saçım ile oynamaya başladı, bende doğal olarak onu ittim ama gram yerinden kıpırdamadı. Sıkıntıyla iç çektim.
"Senin sevgilin değilim, yani sana neden ilgi vereyim?"
"Öylesin... bugün çok şirin göründüğünü biliyor muydun?"
"Ha?"
"Gerçi öbür günlerde şirindin, doğru ya... pardon."
"Bill...sen iyi misin?"
"Evet, iyiyim sen?"
Derin bir nefes verip tavana baktım. Aklımı Bill'den uzaklaştırmaya ihtiyacım vardı çünkü düşündükçe garip hissediyordum...
"Hey, çocuk!"
Heyecanla yattığı yerden kalktı ve bana baktı bende sorar gözlerle ona baktım, gözlerinin parladığı açıkça belliydi ama neden birden bu kadar heyecanlanmıştı?
"Sana evrenimi gezdireceğim, hadi kalk!"
Ona bıkkınca baktım, bugün hiç keyfim yoktu ama o çok heyecanlı ve hevesli görünüyordu, zaten hayır deme şansımda yoktu. Ayağa kalktım ve iç çektim.
"Madem istiyorsun."
"Harika!"
Hızlıca parmak şıklattı ve üstümdeki kıyafetler değişmişti, aslında güzel görünüyordu
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Tamam, hadi gidelim!"
Beraber dışarı çıktık ama etraf canavar kaynıyordu ve bahse girerim ki yanımda Bill olmasaydı hepsi üstüme resmen uçarlardı ve beni parçalara ayırırlardı. Evden çıkınca etrafı biraz gezdik ama her yer oldukça garip ve korkutucuydu.
"Hey, Bill..."
"Ne oldu? Mutlu değil gibisin."
"Etrafta bir sürü canavar var ve... korkutucular."
Kahkaha atmaya başladı, ben ise kaşlarımı çattım, gülmesi durunca beni kendine çekip sarıldı.
"Benim küçük Elina'm canavarlardan mı korkuyor?"
İç çektim ve onu kendimden uzağa ittirdim, o'da bana sırıtarak bakıyordu. Hep söylerim, yine söyleyeceğim. Çok sinir bozucu birisiydi.
"Ah... yapma böyle!"
Beni koltuğunun altına alıp saçımı karıştırdı, ondan kurtulmak istedim ama böyle bir şansım yoktu bunun için direnmekten vazgeçtim.
"Çok şirin bi' şeysin sen hee!"
"Pfft... beni bi' salmaya ne dersin?"
"Hayır."
Sıkkınlıkla gözdevirdim, o ise ne istediğimi artık beni birkaç günde olsa tanıyan biri olarak zihin okuma gereği duymadan söyledi. Benimle takılmak böyle işte, ne yaparsın?
