Midyat'ın Zor Sevdası

10.Bölüm

"OYSAKİ NE ÇOK ŞEY YAŞAMIŞTI, HER GECE ŞİDDET GÖRMÜŞ NEFRET EDİLMİŞTİ. KİMSE ONU SEVMEMİŞTİ, YANLIZ VE ÇARESİZDİ. KİMSE ELİNDEN TUTMAMIŞTI, HEP YERE ATMIŞLARDI DUYGULARINI ÖLDÜRMÜŞLERDİ.
O NE YAPTI SADECE SUSTU"
~Estêr Kumru~

🥀

Kabuslar, Kumru'nun peşini bırakmıyordu. Uyurken bile gözyaşları süzülüyordu.

Canı yanıyordu, gördüğü rüyanın gerçek olmadığını düşünmek istiyordu.

Odasında kucağında bir kız çocuğu olan kadın görmüştü.

Bu annesiydi, sadece 1 kere fotoğrafını gördüğü annesi.

Gülşîn hanım, kucağında 1 günlük bebeğine veda ninnisi söylemeye başladı.

Estêr ismini annesi seçmişti, Kumru ismini ise babası.

Son kez kızımın kokusunu içine çekip ninniye başladı.

"Çamlı belden çıktım yayan
Dayan ey dizlerim dayan"

Burnunu kızının saçını gömmüştü, gözyaşları kızının saçına değiyordu.

"Neneni nenni nenni nenni
Nenni nenni nenni bebek oy"

Bebeğinin gözlerini uykuya yumması ile daha çok ağlamıştı.

Kızını yatağa bıraktı, yavaşça ayağa kalktı ve odadan çıktı.

Kumru, daha 1 günlük bebek iken annesi ve babası onu terk etmişti

Adar ağa'nın kulaklarına karısının sesi gelmişti, tek kelime çıkıyordu dudaklarından "Bırakma lütfen"

Adar ağa ışığı açıp sevdasına baktı, gözlerinden süzülen yaşlar canını acıtıyordu.

Sevdası uykusunda bile ağlıyordu, çektikleri ağırdı kaldıramıyordu.

Adar ağa yavaşça karısının koluna dokundu, ve seslenmeye başladı.

Adar "Güzellim"

Kumru başını hayır anlamında salladı, tekrardan aynı kelime dudaklarından döküldü.

"Bırakma lütfen" dinmeyen acıları vardı.

Adar "Kumru aç gözlerini"

Kumru çığlık atıp gözlerini açtı, boş gözlerle etrafa baktığında gözyaşları bir sel misali akmaya başlamıştı.

Adar ağa, karısına sarılmak için hamle yaptığında karısı yataktan fırladı.

Hızla banyoya doğru koşmaya başladı, banyo kapısını açıp peşinden kilitledi.

Canı tekrardan yanıyordu, gerçek dünya onu mutlu etmemişti.

Artık rüyaları bile ağlatıyordu, dayanacak gücü kalmamıştı.