Bertan Nil'e buluşma teklif etmişti. Nil başta kabul etmek istememişti. Yani aslında istemişti ama Berfin'le yeni barıştıkları için pek sıcak bakmamıştı. Berfin'se gitmesini ve ona ağzının payını vermesini söylemişti.
Berfin Nil'e söylemesi gerekenleri anlatırken ben omzuma yatmış Alp'in saçıyla oynuyordum. Bu onu mayıştırmıştı ve uyudu uyuyacak bir hali vardı.
Kapının aniden açılmasıyla Alp yerinden sıçrarken,biz de ona gülüp kapıya döndük. Gelen kim miydi? Tabii ki de abim.
"Defne benim siyah, arkasında İngilizce anlamadığım yazılar yazan sweatshirt'üm nerede?"
Kocaman gülümsemeyle ona baktım.
"Şöyle ki onu önce ben aldım. Bir-iki gün giydim falan. Sonra benden Nil aldı. O da aynı benim gibi bir-iki gün giydi ve sweatshirt Berfin'e postalandı. Ama o bir-iki gün giymedi. Bir hafta giydi. Şu anda da Alp'in üzerinde."
Abim şaşkınlıkla gözlerini hepimizin üzerinde gezdiriyordu. En sonunda ellerini teslim olur gibi kaldırıp "Teşkilatsınız siz. Vallahi bak. Yaklaşık 2-3 haftadır sweatshirt'üm yok ve yeni fark ediyorum. Büyü falan mı yaptınız bana siz? Anlamadım ki"dedi ve odadan çıktı.
Abimin gitmesiyle Alp omzunu yine başıma koydu ve uyumak üzere olduğu uykuya geri döndü. Ben de Berfin'e dönüp "Befo sence de biraz abartmıyor musun? Nil'in gitmek istemediği her halinden belli. Bıraksan da gitmese ya."dedim.
Nil anında üstüme atlayıp sarıldı ve bu Alp'in çığlık atarak yataktan düşmesine neden oldu. Kızlarla yerde yatan Alp'e baktık ve gülmeye başladık. ---- Sabah alarm çalmadan uyanmıştım. Nasıl olduğunu anlamamıştım. Uyumayı çok severdim ve 5 farklı alarmla bile kalkamazdım. Ama bugün ilk alarmdan önce kalkmıştım.
Hemen okul üniformamı giydim ve banyoya girdim. Saçlarımı tarayıp Survivor Nisa örtüsüyle saçlarımı topladım. Yaklaşık iki haftadır fotoğrafa baka baka yapmaya çalıştığım örgüyü sonunda yapmıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Örgü bu. Şu saç modeline aşık olma sebebimsin Nisaa)
Banyodan çıktım ve abimin odasına adımladım. Odaya girdiğimde abim hala uyuyordu. Yanına gittim ve ellerimle sırtından bastırmaya başladım.
"Uyan abi uyan"
Abim yatakta gözlerini açarak bana baktı. Yatakta doğruldu ve "Beni kaldırma amacın?"dedi.
Gülümsedim ve "Okula geç kalmak istemiyorum."dedim. Abim bana uzun uzun baktı ve gülümseyerek "Nisa'nın saçı değil mi bu?"dedi. Gülümsedim ve başımı salladım.
Abim de üstünü giyindiğinde annemin zoruyla kahvaltı masasına geçtik. Annem bizim için yaptığı tostları önümüze bırakıp "Ee biz yokken neler yaptınız?"dedi.
Abim kocaman bir ısırık aldığı tostunu bırakıp "Harıl harıl sınava çalıştım anne."dedi. Bunu duymamla gülmeye başlamıştım. Çünkü ben kaldırmadığım sürece hep masasında oyun oynamıştı.
Annem gözlerini bana çevirip "Defne abin biz yokken oyun oynadı değil mi?"dedi. Abimi satmak gibi bir amacım yoktu. Yoksa ceza alırdı ve beni dışarı çıkaracak kimse kalmazdı. Bu yüzden başımı iki yana sallayıp "Hayır anne. Gerçekten ders çalıştı. Hatta ben hiç kaldırmasam Einstein bile olabilirdi."dedim.
Annem inanmış gibi yaparak mutfaktan çıktı. Annem mutfaktan çıkınca abim aniden bana sarıldı ve "Var ya sen kardeşlerin hasısın hası. İyi ki varsın bee. Ben biliyordum ki beni satmayacağını."dedi. Gülerek yanağına en sulusundan bir öpücük kondurdum. Seviyordum bu şebeği.
