Gamzeli Yarim/yarı texting

5

Eyyo eyyo eyyoooo

Nabersinizzz
______________

      Çağan'ın yazdığı hiçbir şey aklımdan çıkmıyordu. Ailesiyle alakalı ne olmuş olabilirdi ki? Ailesiyle alakalı bildiğim tek şey Çağan liseye geçmeden önce vefat ettikleriydi. Bunu tüm okul biliyordu ama nedeni kimse tarafından bilinmiyordu.

     Düşüncelerimi bir kenara bıraktım ve odamdan çıkıp mutfağa gittim. Bana şuan sadece Harry Potter izlemek iyi gelirdi. Mısır patlattım ve kahve yaptım. Sonra onları tepsiye koyup odama geçtim. Laptopu alıp Harry Potter'ı açtım.

     Yaklaşık 3 saat izledikten sonra hala unutamamıştım. Bu yüzden filmi kapattım. Normalde olsa serinin hepsini bitirmeden kapatmazdım. Ama bu bambaşka bir şeydi.

     Laptopu kenara bırakıp tepsiyle tabağı ve kupayı mutfağı görürdüm. Sonra da abimin odasına gittim.

"Abilerin abisi, minnoşum, bebeğim, aşkım, gülüm. Nasılsınnn?"

"Ne istiyorsun?"

      Laptopundan kafasını kaldırmadan söylediği şeyle gözlerimi devirdim ve gülümsedim. Nasıl da tanıyordu kardeşini.

"Beni yemeğe götürür müsün?"

      Kulaklığını çıkarıp laptoptan kafasını kaldırdı ve bana baktı.

"Evde yemek var güzelim."

"Ama ben dışarda yemek istiyorum abi yaa."

       Kahverengi gözleri, dalgalı kahverengi saçları ve çarpık ama sevimli gülümsemesiyle bana baktı. Çağan'ınkinden sonra en sevdiğim gülümseme net olarak abiminkiydi.

"Öyle tatlı tatlı bakma da git hazırlan. 5 dakikaya hazır olmazsan şuradan şuraya adımımı atmam ona göre."

     Ellerimi birbirine çarparak koştum ve abime sarıldım. Sonra da koşarak odama gittim ve bir sweatshirt ve tayt alıp üzerime geçirdim. Sünger Bob'lu çoraplarımı da ayağıma geçirip yeni aldığım ayakkabıları giydim. Saçlarımı tarayıp, hafif bir makyaj yaptım.

     Odamdan çıktığımda abim salonda telefonuyla uğraşıyordu. Yavaşça gidip yanağından öptüm.

"Ben hazırım."

"Hadi çıkalım. Çünkü ben kurt gibi acıktım."

     Hafif kıkırdadım ve abimi koluna girip dışarıya sürükledim.
-----
     Bir burgerciye geldiğimizde bizimkilerin de burada olmasını beklemiyordum. Çağan, barıştıklarından haberim olmadığı Berfin ve Nil, ayrıca İstanbul'dan döndüğünü bana söylemeyen bir Alp.

"Siz üçünüz var ya, üçünüz de nankörsünüz. Berfin ve Nil barışıyor benim haberim yok. Alp İstanbul'dan dönüyor benim haberim yok. Ben sizin arkadaşınız değil miyim? Yazıklar olsun size bee."

      Sandalyelerden birine sinirle oturduğumda bana şaşkınlıkla bakan bir çift göz gördüm. Diğerleri alışık oldukları için garipsemiyordu. Ama Çağan asla benim ani çıkışlarıma alışamamıştı. Ona gülümsedim ve bizimkilere döndüm.

"Neyse siz ne ara barıştınız? Sen ne ara döndün? Cevap istiyorum"

      Alp oflayarak bana baktı ve "Ben bugün döndüm. Bu ikisi de burada barıştı."dedi.

"Haa" diyerek garsonu çağırdım. Hepimiz sipariş verdikten sonra sohbet etmeye başladık.

    Siparişler gelince hamburgerime gömüldüm. Abim bana bakıp "Allah aşkına yavaş ye. Boğulacan yavrum. Boğulacan."dedi.

      Gülümseyerek "Bana bir şey olmaz bebeğim."dedim. Alp elimden hamburgeri aldı ve "Ya yavaş yersin ya da veda edersin" dedi. Kaşlarımı çatarak "Of tamam yavaş yiyeceğim."dedim.

    Alp'in bana hamburgerimi vermesiyle minik(!) ısırıklar alarak yemeye devam ettim.

    Hepimiz yemekleri bitirmiştik. Ben Alp'in omzuna yaşlanmış nefes almaya çalışırken diğerleri sohbet ediyordu.

"Demir abi saçmalamaz mısın lütfen? Dünya'da böyle bir seyin olması mümkün değil."

     Berfin tatlı tatlı abime laf anlatmaya çalışıyordu. Konu ne miydi? Uzaylılar!

"Dünya'da değiller ki zaten. Uzaydalar."

    Alp şaşkın bir "a"lamadan sonra "Haklı aslında. Uzaylı uzayda olur. Bir nevi sen de haklısın Befo'm. Dünya'da olması mümkün değil."dedi.

     Kıkırdayarak "En haklınız Alp şuanda."dedim.

     Gözlerim arada,hatta çoğu zaman Çağan'a kayıyordu. Birkaç kere de göz göze gelmiştik. Bakışlarında çoğu zaman yakaladığım yorgunluk vardı.

     Gözlerim yine Çağan'dayken "Allah aşkına 2 yıl oldu ama hala alışamadım sizin şu sohbetlerinize."dedi.

    Abim ve Çağan 11. sınıfta tanışmışlardı. Aynı bölümü seçince aynı sınıfa düşmüş, öyle de arkadaş olmuşlardı. Abim her zaman bize abilik yapar,çoğu zaman da arkadaş edinmekten kaçınırdı. Ama Çağan onun bu duvarlarını yıkmıştı. Arkadaş edinmek istmeyen abimin ilk arkadaşı olmuştu Çağan. Ama işin garip tarafı benim Çağan'ı abimle tanışmadan önce de seviyor olmamdı. Acaba bu bir şans mıydı? Kim bilir? Belki de gamzeli yarim beni kendi elleriyle bulmuştu.
___________