KOR

2.BÖLÜM

Öncelikle kimseye selam veremiyorum. Çünkü kimse yok :')
Herneyse 2.bölümü salıyorum okumak isteyenlere.
İYİ OKUMALAR.
ÖPÜLDÜNÜZ <3

Ve sonunda evdeydim. Okulda diğer derslerim de hep aynıydı öğretmenlerimizin tebrik konuşmaları ve yine testler...

Yorucu bi günün ardından eve gelir gelmez formamdan kurtulup hızlı bir duş aldım ve pijamalarımı üstüme geçirdim. Biraz Badem'i sevdikten sonra, telefonumu elime alıp biraz oyalandım. Kapının çalmasıyla odamdan çıkıp kimin geldiğine bakmaya salona indim.

Benim yaşlarımda beyaz tenli , uzun boylu, siyah kıvırcık saçlı ve mavi gözleri olan bir erkek gördüm. Tişörtü ve kot pantolonu da siyahtı. Gözleri hariç tamamen karanlıktı , ne korkunç bir
tipti bu böyle...

Annem beni görür görmez lafa girdi "kızım bak bu 'yakışıklı' ofisten Hande'nin oğlu, Baran. Bizde olan bazı belgeler acil lazımmış da almaya gelmiş."

İlgisizce kafamı sallayıp arkamı dönüyordum ki çocuk buz gibi bir sesle "Selam" dedi.

İsmini yeni öğrendiğim Baran'a doğru dönüp bende aynı soğukluğuyla "Merhaba" dedim.

Babam elinde sanırım bahsi geçen belgelerle gelip "Oooo kızım, Asel tanıştınız mı Baran ile?" dedi.

Kafamı sallayıp tekrar dönüyordum ki Baran, "Aslında henüz tanışmadık ismini şuan babandan duydum Asel." dedi.

Ne yapıyordu bu şimdi. Niye indim ki zaten ben bakmaya.
"Evet öyle oldu... Iııı neyse ben odama çıkıyorum."

Ağzını yayarak oldukça gıcık bir gülümsemeden sonra "Çok tanıdık geldin hangi okuldasın."

Neden ve niye. Normalde benimle iletişim kurmak isteyen çok az insan vardır ki bu da benim soğuk davranışlarımdan ama niye bu çocuk benimle konuşmak istiyordu.

"Duru Koleji"

Sırıtarak "Demek öyle" dedi. Kafamı sallamakla yetindim.

"Aslında bende orda okuyorum ama seni hiç görmedim."

"Olabilir, beni çok insan tanımaz." Hazal'ın yanında ki kız olarak bilinirim.

"Anladım... Peki gelicek misin okul gezisine?"

Tam cevap vericektim ki Babam "Kızım sen ver Baran'a telefonunu siz sohbet edersiniz yine. Bu belgeler gerçekten acil."

Ne? Telefon numaramı mı vericektim? Ve sohbet edicektik öyle mi? Babam da şaşırmıştı çünkü ben gerçekten kimseyle konuşmuyordum ama garip bir şekilde Baran ile konuşurken de Hazal'da olduğu gibi rahattım. Telefon numaramı verdim ama adım gibi eminim ki konuşmayacaktık.

Baran belgeleri alıp gittikten sonra bende odama çıktım.
Harry Potter ve Ölüm Yadigarları Bölüm 2'yi galiba yüzüncü defa bitiriyordum. En sevdiğim film kesinlikle buydu. Bilgisayarımı kapatıp telefonumu açtım ve yabancı numaradan bi mesaj geldiğini gördüm.

* Tekrardan Selam *
Kimdi bu şimdi.

*Numaranız kayıtlı değil kimsiniz?*

* Baran ben yaklaşık 2 saat önce sizdeydim unutmuş olamazsın :) *
NE? ŞAKA MIYDI?

* Tamam, hatırladım *

* Unutmuş muydun? *

Nası bir egosu vardı bu çocuğun.
Mesaja görüldü attım fakat cevap yazmadım. Ne yazabilirdim ki...
Tekrardan yazmaya başladı.

* Gidiyor musun geziye? *

Bunu sormak için mi yazmıştı bana? Neden bu kadar merak ediyordu? Yoksa sohbet olsun diye mi soruyordu? İnsan ilişkilerinde gerçekten kötüydüm.