RÜYA MAHALLESİ

6. Bölüm

Multimedya: Eslem

Yaşadığım yerin mükemmelliği adını koymama sebep olmuştu. Beğendik mahallesinde güzel komşularımızla, çok iyi ilişkiler içerisindeydik. Rüya mahallesi dememin sebebi; böyle bir mahallenin ve dostların anca rüyada olabileceğiydi. Bunun bilen kişinin sadece ben olması daha güzeldi. Bazen ağzımdan Rüya mahallesi diye kaçardı ama kimse anlamazdı. Bir gün bu sırrımı söyleyebileceğim birinin çıkması lazımdı.

Banyoda sıkışık bir halde Baranla dip dipbeydik. Nefesim onun nefesine karışıyordu, aynı şekil onunda benimkine

Gözleri çok hoşuma gitmişti. Siyahımsı rengiyle karşımda, hatta dibimde durması içimde bir seylerin hareketlendiğinin habercisiydi. Uzun ve güzel kirpikleri vardı. Elim benden bağımsız kirpiklerine gitti. Dokunmak istiyordum. Kirpiklerine dokunmamla gözlerini kapattı. Gülümsedim, neden gülümsedim bilmiyorum ama ona dokunmak beni mutlu etmişti. Ellerim narince kirpiklerine dokunurken kapalı olan gözleri uzun sürmeden açıldı. Havadan kalan elimi indirmek zorunda kaldım.

Kulağıma doğru yaklaşarak "ne yapıyorsun?" Dedi sessizce. Bu sefer gözlerini kapatan taraf ben olmuştum. Boyun tarafından huylanan ben, Baran'ın nefesine tepki göstermemişti. İçeriden gelen Serpil teyzenin sesiyle cevap vermekten kurtulmuştum.

"Alo! Semiha buldun mu numarayı?" Dedi. Acaba ne numarası...

"Hah tamam, ben kızla konuşurum. Beğenmişti zaten bizim oğlanı. Eve getirip arkadaşımın kızı derim, bir görüşürler. Kızı çok beğendim," dedi. Duyduklarımla az önceki mutluluğum solmuştu. Oğluna kız arıyordu kadın.

"Vallaha su gibi kız, Semiha."

Baran'ın kasılan vücudunu hissediyordum. Elini yumruk yapmış yan tarafım da tutuyordu. Adamın sevgilisi var Serpil teyze, ne kız bakması.

"Tamam Semiha, ben müsait bi zaman ararım," deyip telefonu kapattı.

Baran şu durumdan sıkılmış olmalı ki yüzüme oflayarak nefesini üfledi.

Serpil teyzenin çıkmasını bekliyorduk. Keşke hiç çıkmasa

Kapının kapanma sesini duyar duymaz, Baran'ın benden ayrılması bir olmuştu. Sinirli bir şekilde etrafı dağıtmak ister gibi bir hali vardı. Nasıl anladın diye sormayın Wattpad bura

Bir hışımla kapıyı açıp odaya girdi. Ben de onun arkasından banyodan çıkmıştım. Odada volta atıp kendi kendine konusan Baran'ı duyunca odadan daha geç çıkmamı sağladı.

"Niye beni hiç dinlemiyor bu kadın. Birini istemiyorum diyosam istemiyorum. Saçma sapan işler," diye söylenerek elini yatağa vurdu. Canı acımasın

Ben de onun bu sinirine karşın odayı terk ettim. Aşağıya, bahçeye doğru ilerledim. Derin bir nefes alıp içeriye girdim. Herkes koyu bir sohbetin içerisindeydi. Yavaş adımlarla masaya geçtim.

Kafasını benim tarafa dönen Sudeye tebessüm ettim. Eski yerime geri oturup sandalyemi düzelttim. Yaşadığımız saçma ve bi o kadar da güzel şeye kafamı yormaya başlamıştım bile...

"Tuvaletten gelmen niye bu kadar uzun sürdü. Yolunu mu kaybettin küçük kız," deyip göz kırptı Sude.

Ahh Michele repliği. Sözlerine karşın gözlerim iyice açılmıştı. Demek ki bir şeyler döndüğünü biliyordu. Ya da öğrenmek için yem atıyordu.

"Kayıp olmadım, biraz hazımsızlık varda," dedim aynı onun gibi göz kırparak. Dudağını ağzında yuvarlayarak "öyle mi" dercesine bir bakışı vardı.