RÜYA MAHALLESİ

9. Bölüm

Keyifli okumalar🖤🖤

Sorryy bölüm çok geç geldi. Okul yüzünden gerçekten wattpade giremiyorum bile. Daha erken bölüm atmaya çalışırım...

Bölüme başlamadan oy verirseniz sevinirim

Bölümü okumadan atıyorum yanlışlar
varsa eğer kusuruma bakmayın.
Geri düzeltmeye çalışırım.

|Bir çocuk gördüm rüyamda, kalbi kesilmişti buzdan|

◾

Hani insanlar; bu olsun, hayatımda bu gerçekleşsin benden mutlusu olmaz der ya, işte o gerçek mi?... Yaşayarak öğreneceğim. O raddeye gelene kadar onca şeyler yaşayacağım belki ama sonunda mutluluğu söke söke alacağım. Bunu yapmak zorundayım...

Aramızda ki mesafe neredeyse sıfırdı. Ve kalbimi her zaman olduğu gibi yine hızlı attırmayı başarıyordu. Sakalları boynuma hafif battığı için biraz huylanmıştım. Şu an durduğumuz pozisyon... Aklımı kaybetmeme sebep olabilirdi.

Sol elini kaldırıp bu sefer de topladığı yerden alıp saçlarımı tekrar dağıttı.
"Evet, hatırlıyorum," demişti. İtiraf etmişti, iyi de benim bundan sonrasında soracak daha çok sorularım olmuştu. Peki sormak istiyor muydum? Belki...

Diğer eli de belimde duruyordu hâlâ. "Bu şekilde olmamız, sence de yanlış değil mi?" diye sordum, ürkekçe.

Bana şefkatle bakan gözleri, daha sert bir ifade almıştı. Sanki söylediklerimin yeni farkına varıyor gibi. Önce belimdeki elini sonra da kendini uzaklaştırdı benden. İyi de ben ona sadece soru sormuştum. Bana vebalıymışım gibi davranıp hemen kendini çek dememiştim ki.

Hissettiğim kalp kırıklığının yanı sıra konuştu. "Annem bekliyordur," dedi, albümlere bakarak. "Albümler yani, herkes bekliyordur," dedi. Eğilerek önce telefonumu sonra da albümü elime aldım. Gitmeden son bir kez yüzüne bakmıştım. Sanki bir şeyler söylemek istiyor gibi açıldı dudakları.
Yapsaydı konuşsaydı eğer, tüm şu yaşadığımız şey... Her ne ise anlam kazanmış olurdu.

Kendimi hızlıca dışarıya attım. Sanki saunada kalmışım da soğuk ve rüzgar tenime ulaşınca ürpermiştim. Su damlaları vücudumda yer edinirken oluşan rüzgarla, daha da çok üşümüştüm sanki. İçime derin bir nefes çektim. Sorgulamak istiyordum bir şeyleri. Ya da bulmak. Evet, o her neyse ben bulacaktım. Baran'ı tanıdığım kadarıyla böyle bir adam asla olamazdı. Bir kadınla ilişkisi olup başka kadınlarla yakınlaşması, onun bunu asla yapabileceğini düşünmüyordum.

'Ama gözlerinle gördün' diyen tarafım da ağır basıyordu. Bir şeyleri ortaya çıkartıp rahat etmemin vakti gelmişti.

Albümlerle birlikte eve girdim. Sude kapıda durmuş gelmemi bekliyordu. Sorgular gözlerle bana bakınca konuştum. "Abinde bir şeyler var gibi," dedim, kaşları hafif kalkmıştı.
"Ne gibi şeyler?" Diye sordu.

"Senin abinin gerçekten bir ilişki yok. Biriyle beraberken başka kadınlara yanaşacak birisi değil, neden böyle söyleyip durduğunu öğrenmek istiyorum," dedim.

Elleriyle beni alkışlayıp konuştu.
"Evett! Ben de öyle düşünüyorum. Aferin kız, bir şeylerin farkına varıyorsun," diye, sevinçle konuşurken birden duraksadı.

Düşünür gibi bir hali varken alayla sırıtıp konuştu.
"Başka kadınlara yanaşmak derken güzelim. Eğer Sonay dan bahsediyorsan, sadece arkadaşı olarak görüyor abim. Nasıl tavır takındığını gözlerimle gördüm.
Kız! Yoksa sana mı?" Derken, ağzından şaşkın nidalar dökülüyordu.