The boy next door

17

-ήχος κινητου-

Άνοιξα τα μάτια μου σιγά σιγά και κοίταξα τριγύρω μου. Δεν μπορουσα να σηκωθώ.

Ημουν στο πάτωμα για κάποιο λόγο και πάνω μου κοιμόταν η Γιασμίν.

Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα την Γιασμίν η οποία φορούσε ένα βρακι μου στο κεφάλι της.

Τι σκατα έγινε εχθές;

Σηκώθηκα.....εμ βασικά μπουσούλησα αφού πέταξα την Γιασμίν από πάνω μου και ξεκίνησα για την εύρεση του χαμένου μου κινητου.

"ΠΟΥ ΕΙΝΑΙΙΙΙ;" φώναξα τσαντισμένη ενώ πέταγα ρούχα, μαξιλάρια και διάφορες μαλακιες στον αέρα μέχρι να το βρω.

"Αχ να το!" ειπα και το σήκωσα.

"Ποιος;" ρώτησα αποτομα ενω σταθεροποίησα με το ζόρι το χερι μου στο τραπεζάκι και έπεσα πάνω του.

"Άννα....ο Γιάννης είμαι. Είστε έτοιμες; Σε 4 ώρες είναι ο γάμος" ειπε ο Γιάννης και τινάχτηκα πάνω σαν ελατήριο.

"ΤΙΙΙΙΙ;" φώναξα και εκελεισα το τηλέφωνο.

"Χριστίνα! Γιασμίν! ΣΗΚΩΘΕΙΤΕ" αρχισα να φωνάζω και να τρέχω από εδώ και από εκεί σαν την τρελή.

Κοίταξα το ρολοι και η ώρα ήταν 14:00 ακριβώς.

"Τι έγινε ρε μαλακα; Τι φωνάζεις πρωινιάτικα;" ειπε χαλαρή η Χριστίνα ενώ εγώ εφερα κάτω όλα μου τα καλληντικα.

"Τι λες μωρή; Είναι 14:00 η ώρα! Παντρευομαιιιι" της φώναξα και γουρλωσε τα μάτια της ενώ σηκώθηκε ταυτόχρονα και η Γιασμίν.

"Παναγία μου!" φώναξε η Γιασμίν και έτρεξε στην κουζίνα.

"Γιασμίν!" φώναξε η Χριστίνα ενώ εγώ είχα αρχίσει να βάφομαι.

"Λοιπόν! Δεν θα πανικοβληθούμε! Έχουμε 4 ώρες μπροστά μας. Σιν κανένα 20λεπτο που θα αργήσει η νύφη όποτε είμαστε κομπλέ" ειπε η Χριστίνα και αρχίσαμε να βαφόμαστε και οι τρεις μας.

Πήγε 14:30 η ώρα.

"Εγώ είμαι έτοιμη" ειπα και σηκώθηκα ενώ πήγα πάνω στο δωματιο να φέρω τα φορέματα των κοριτσιών.

Κατέβηκα πάλι κάτω με τα φορέματα τους και τα άφησα πάνω στον καναπέ.

"Ντυθείτε και αν μπορείτε συμμαζέψτε σας παρακαλώ μέχρι να φτιάξω το μαλλι και να ντυθώ" ειπα και μου εγνεψαν καταφατικά.

Πήγα πάνω και έπιασα τα μαλλιά μου έναν πρόχειρο κότσο. Μπήκα στην μπανιερα και έκανα ένα γρήγορο ντουζ ενώ ξυρίστηκα παντού και εβαλα και τις κρεμες μου. Μύριζα επιτέλους υπέροχα και όχι ιδρωτίλα και ποτό.