The boy next door

20

Ήταν Κυριακή σήμερα. Η ώρα 12:30 το πρωί. Πριν από κάνα μισάωρο με πήρε τηλέφωνο ο συμβολαιογράφος να πάω από το γραφείο του για να υπογράψω κάτι χαρτιά για την εταιρία. Αποφάσισα να πάω να δουλέψω στην εταιρία μπας και την βαλω ξανα εκεί που ήταν. Δηλαδή πολύ ψηλά σε σύγκριση με τώρα.

Ημουν στο δωματιο μου και ντυνόμουν. Εβαλα ένα μαύρο φόρεμα μεχρι λίγο πιο κάτω από το γόνατο μαζί με τα άσπρα παπούτσια μου. Εβαλα το μπουφάν μου και πηρα την τσάντα μου μαζί.

Βγήκα από το σπίτι και μπήκα κατευθυαν στο αυτοκίνητο.

-ήχος μηνύματος-

Τζεισον:
Πάμε να φάμε κάτι το μεσημέρι;

Εγώ:
Ναι! Θα σου στείλω όταν ξεμπερδεψω από τον συμβολαιογράφο❤️

Πληκτρολογισα και άφησα το κινητό στο κάθισμα του συνοδηγού ενώ εβαλα μπρος το αυτοκίνητο και έφυγα για το γραφείο του τύπου το οποίο ήταν στου διαόλου την μάνα.

(...)

"Γεια σας κυρία Widern. Καθήστε" ειπε αυτός και μου έδειξε την καρέκλα που ήταν απέναντι από το γραφείο του.

Με δειλά βήματα έκατσα στην καρέκλα αφήνοντας την τσάντα μου δίπλα.

"Λοιπόν...η διαθήκη του θείου σας είναι αυτή που θα ακολουθήσουμε διότι ο Loucas Coshrey την διηκουσε παράνομα." ειπε και έγνεψα καταφατικά.

"Αφήνω την εταιρία στην ανήψια μου Anna Coshrey μαζί με το ακίνητο στην Calabasas ενώ στον γιο μου αφήνω τα αλλά δυο ακίνητα στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Σαντορίνη και το άλλο στον Καναδά" ειπε και τον κοίταζα σαν χαζό.

"Από την στιγμή που ο Λουκάς πέθανε αυτα τα ακίνητα τι γίνονται;" ρώτησα και με κοίταξε ενώ έκλεισε εκείνο τον φάκελο και το τοποθέτησε μπροστά μου μαζί με έναν στύλο.

Αμέσως άνοιξε έναν άλλον φάκελο και άρχισε να διαβάζει.

"Ο Λουκάς πριν απεβιώσει έγραψε ένα γραμμα που το κάναμε ως διαθήκη." ειπε και αρχισα να σκαλώνω.

Ήξερε ότι θα πεθάνει;...

"Να συνεχίσω δεσποινίς Widern;" ρώτησε και ξυπνησα από τον λήθαργο μου.

"Ναι βεβαίως" απάντησα γρήγορα και κοίταξα το χαρτί που είχε μπροστά του.

"Αφήνω όλα μου τα υπάρχοντα στην ξαδέρφη μου Anna Coshrey - Widern" ειπε και σταμάτησε ενώ με κοίταξε.