The boy next door

21

Είχε έρθει το πασχα. Αύριο θα φεύγαμε για Ελλάδα. Εγώ είχα πιάσει κανονικά δουλειά στην εταιρία και είχα προσλάβει την Γιασμίν ενώ ο Τζεισον δούλευε στην εταιρία του μπαμπα του Γιάννη μαζί με τον Γιάννη. Ο Χρήστος βρήκε δουλειά σε λογιστικό γραφειο ώστε να κάνει και την πρακτική του και ο Αχιλλέας δούλευε και εκείνος στην εταιρία μου στο λογιστικό κομματι.

Ήμασταν όλοι στα σπίτια μας ξεχωριστά και φτιάχναμε τις βαλίτσες για αύριο.

-ήχος κινητου-

"Ελα" απάντησα στο τηλέφωνο αφού είδα πρωτα ότι ήταν η Γιασμίν.

"Ποσά μαγιό θα πάρεις;" ρώτησε η Γιασμίν.

"Ένα βρε μαλακα. Δεν ξέρω αν θα κάνει τόση ζέστη" ειπα

"Είναι τέλη Απριλίου και από ότι είδα στον καιρό θα χτυπήσει 35ρια" ειπε η Γιασμίν και γέλασα.

"Και πάλι ένα μαγιό θα παρω" ειπα

"Καλά. Να σου πω ρε Άννα" ειπε η Γιασμίν και εβαλα ανοιχτή ακρόαση εμω συνέχισα να βάζω ρούχα στην βαλιτσα από την ντουλάπα μου.

"Για πες" της ειπα περιμένοντας να ακούσω τι θα πει.

"Λες να του κάνω κουβέντα γι αυτό που μου είπες;" με ρώτησε και προσπαθούσα να σκεφτω.

"Δεν ξέρω ρε αγάπη μου. Είναι λεπτό το θέμα για εκείνον ασχέτως αν έχουν περάσει 3 χρόνια." ειπα ενώ έκλεισα την ντουλάπα μου.

Αφού εβαλα τα ρούχα μου και τα παπούτσια μου στην βαλιτσα πηρα το νεσεσέρ μου και αρχισα να φτιάχνω τα καλλυντικά μου και τις κρέμες μου.

"Να του το φέρω ότι ρώτησα εσένα;" με ρώτησε η Γιασμίν.

"Ναι δεν έχω θέμα. Πες του ότι με ρώτησες και ότι στο ειπα εγώ. Αλλά μην τον πιέσεις να μιλήσει γι αυτό. Γιατί το ποιο πιθανό είναι να μην σου πει της ειπα και ειπε ένα ξερό «καλά».

Κλείσαμε το τηλέφωνο και συνέχισα με το πακετάρισμα.

Μετά απο κάνα μισάωρο είχα φτιάξει τα πάντα και καθόμουν στο σαλόνι.

-ήχος κουδουνιού-

Σηκώθηκα από τον καναπέ που μόλις είχα κάτσει και πήγα να ανοιξω την πόρτα.

Ήταν ο Τζεισον.

"Γεια σου μωρό μου" ειπε και μου έδωσε ένα πεταχτό.

"Γεια σου αγάπη μου" του ειπα και μπηκε στο σπίτι ενώ έκλεισα την πόρτα.

"Ετοιμάστηκες για αύριο;" με ρώτησε εμω έκατσε στον καναπέ.