The boy next door

18

Christine's POV:

"Λοιπόν....ποια θέλει να έρθει στο σπίτι μου να με βοηθήσει με τις κούτες;" ρώτησε ο Γιάννης και χαμογέλασα ενω η Μαίρη πήρε μια χαρούμενη έκφραση.

"Εγωωωωω" φώναξε και άρχισε να χοροπηδάει από εδώ και από εκεί.

"Χριστίνα μπορώ να πάω;" με ρώτησε η μικρη και κοίταξα τον Γιάννη.

Εκείνος μου έγνεψε καταφατικά και του χαμογέλασα.

"Ναι αγάπη μου πήγαινε" της ειπα

"Γιουπιιιιι" ειπε και έπιασε το χερι του Γιάννη ενω τον έσυρε κυριολεκτικά προς την πόρτα.

Έκλεισαν την πόρτα πίσω τους και εγώ σηκώθηκα να πάω να φτιάξω κάτι να φάω.

-ήχος κινητου-

"Ελα αγάπη μου" ειπα ενω σήκωσα το τηλέφωνο αφου είδα πρωτα ότι ήταν η Γιασμίν.

"Π-που ει-είσαι;" ειπε τρεμάμενα στο τηλέφωνο ενω κατάλαβα αμέσως ότι κλαίει.

"Σπίτι.....Γιασμίν τι έπαθες;" την ρώτησα κατευθυαν και υπήρξε μια σιγή στην γραμμή.

"ΓΙΑΣΜΙΝ" της φώναξα

"Θα σου πω απο κοντά" ειπε μέσα στο κλάμα και έκλεισε το τηλέφωνο.

Έμεινα να κοιτάω το κινητό μου σαν μαλακας. Τι έγινε τώρα; Τι στον πουτσο;

Πάτησα πάνω στην επαφή της Άννας και της έστειλα μήνυμα.

Εγώ:
SOS

Άννα:
Τι έγινε;

Εγώ:
Η Γιασμίν. Δεν είναι καλά. Ελα σπίτι μου...

Άννα:
Αλκοόλ;

Εγώ:
Δεν την άκουσα για τέτοια φάση....είναι πιο σοβαρά τα πράγματα.

Άννα:
ΕΡΧΟΜΑΙ!!!!

Έκλεισα το κινητό μου και το άφησα στο τραπέζι της κουζίνας ενώ αρχισα να φτιάχνω μακαρόνια με κιμά. Τον κιμά τον είχα έτοιμο από εχθές όποτε δεν ήταν κάτι δύσκολο.

(...)

Είχα βγάλει την κατσαρόλα από το μάτι τις κουζίνας και είχα βάλει και στα τρία πιάτα για να φάμε με τα κορίτσια.

-ήχος κουδουνιού-

Έτρεξα και άνοιξα την πόρτα.

Μια χάλια ψυχολογικά Γιασμίν μπηκε στο σπίτι. Η μάσκαρα είχε κυλήσει στα μάγουλα της από τα δάκρυα και τα μάτια της ήταν πρησμένα.