The boy next door

23

Οι μέρες περνούσαν πολύ γρήγορα. Η ημέρα του γάμου μας (12/6) όλο ερχόταν και πιο κοντα. Και όταν εννοώ κοντά εννοώ αύριο. Αύριο παντρευόμουν και δεν το είχα πάρει χαμπάρι. Ο πατέρας μου είχε έρθει στο σπίτι εδώ και μια εβδομάδα. Το ίδιο και οι γονείς του Τζεισον. Τους φιλοξενούσαμε για να μην πληρώνουν ξενοδοχεία.

Ο Τζεισον δεν ήταν σπίτι. Από εχθές έμενε στον Χρήστο γιατί τα παιδιά λένε ότι πρέπει να κρατάμε τα έθιμα και να μην δει ο γαμπρός την νύφη πριν τον γάμο.

Καθόμουν με τις πιτζάμες μου στον καναπέ τρώγοντας πατατάκια με τον αδερφό μου και βλέπαμε παιδικά.

-ήχος κουδουνιού-

"Ανοίγω εγώ" ειπε ο Αχιλλέας και σηκώθηκε να ανοίξει την πόρτα.

"Να σου πω. Δεν θα έπρεπε να ήσουν με τα παιδιά εσυ;" τον ρώτησα όσο πήγαινε προς την πόρτα.

"Θέλω να κάτσω με την μικρη μου αδερφη. Πειράζει;" ρώτησε χαμογελώντας και άνοιξε την πόρτα.

Μπήκαν μέσα τα κορίτσια χαμογελαστά και τρέξανε προς το μέρος μου.

Μου πήραν τα πατατάκια από τα χέρια και με τραβήξανε να σηκωθώ.

"Σιγά καλε! Τι έγινε;" ρώτησα ενώ με βγάζανε προς τα έξω.

"Μην μιλας!" μου είπαν και τις κοίταξα περιεργα.

"Αχιλλεα σε περιμένουν τα αγόρια απέξω" ειπε η Γιασμίν και έκλεισαν την πόρτα του σπιτιού μου ενώ με βάλανε με το ζόρι στο αμαξι.

"Τι κάνετε ρε; Που με πάτε;" ρώτησα αλλά δεν πηρα απάντηση.

"Hellooooooo σας μιλάω" ειπα και τις κοίταξα αφού κλείδωσαν τις πόρτες του αμαξιού.

"Σσσσς" ειπε η Γιασμίν και άρχισε να οδηγάει.

Μετά από 10 λεπτά φτάσαμε σε ένα μεγάλο ξενοδοχείο.

"Τι κάνουμε εδώ;" ρώτησα αλλά πάλι δεν πηρα απάντηση.

Αφού μου άνοιξαν την πόρτα κατέβηκα κάτω και περίμενα να μου εξηγήσουν τι σκατα γινότανε.

Η Χριστίνα άνοιξε το πορτπαγκαζ και έβγαλε μια τεράστια σακούλα.

"Αυτό τι είναι;" ξένα ρώτησα

"Θα δεις" ειπε η Γιασμίν και με εσπρωξε ελαφρά ώστε μα μπούμε στο ξενοδοχείο.

"Γεια σας" ειπε το παιδί που δούλευε στην ρεσεψιόν.

"Γεια σας. Έχουμε κάνει κράτηση την σουίτα στο όνομα Widdern" ειπε η Γιασμίν και το παιδί κοίταξε κάτι στον υπολογιστή του.