The boy next door

19

"Μάριε..." ειπα σχεδόν χαμηλόφωνα και σηκώθηκα και εγώ από τον καναπέ.

"Μπορώ να περάσω;" ρώτησε πληγωμένος ο Μαριος. Έτσι φαινόταν τουλάχιστον. Το ήξερα πολύ καλά για να καταλάβω τι έχει.

"Ναι παιρνα" ειπε ο Τζεισον και του έκανε χώρο για να μπει στο σπίτι.

"Μπορούμε να μιλήσουμε λίγο;" με ρώτησε ο Μαριος και έμεινα να τον κοιτάω.

"Ναι φυσικά" ειπα και του έδειξα προς τα που να πάμε.

Ο Μαριος προχώρησε πρώτος και τον ακολούθησα μέχρι που ο Τζεισον με τράβηξε από το χερι.

Γύρισα και κοίταξα στα μάτια τον Μάριο ο οποίος φαινόταν μπερδεμένος και ανήσυχος.

"Όλα καλά" του ειπα ήρεμα και πήγα προς την κουζίνα που είχα δειξει στον Μάριο να παει.

Μπήκα μέσα στην κουζίνα και έκλεισα την πόρτα.

"Τι κανείς;" τον ρώτησα ενώ κάτσαμε στο τραπέζι της κουζίνας.

"Προσπαθώ...εσυ;" ρώτησε και η αληθεια είναι ότι στεναχωρήθηκα.

"Μα τι ρωταω; Εσυ είσαι στα καλύτερα σου" συμπλήρωσε πειν καν προλάβω να μιλήσω.

"Ξέρεις δεν μου είναι ευκολο Μάριε" του ειπα ενώ τον κοίταξα κατάματα.

"Το βλέπω" ειπε ειρωνικά και ακούμπησε την μέση του στην πλάτη της καρέκλας.

"Όταν μου έρχεσαι στο μυαλό όχι. Δεν μου είναι ευκολο. Γιατί ένιωσα πράγματα για σένα." του ειπα και οντως εννοούσα το καθε τι που έλεγα.

"Αν ένιωθες δεν θα με παρατούσες" ειπε πιο αγριεμένα αυτή την φορά.

"Σε παράτησα όπως λες επειδή ημουν τρέλα ερωτευμένη με τον Τζεισον. Απλά δεν το είχα καταλαβει" του ειπα και εγώ στον ίδιο τόνο και δεν το συνέχισε.

"Τελος παντων...δεν ήρθα εδώ για μα σου ζητήσω τα ρέστα" ειπε και έβγαλε ένα χαρτί από την πίσω τσέπη του τζιν του.

"Τότε γιατί ηρθες;" τον ρώτησα αφού είδα να κρατάει το χαρτί στο χερι του.

"Γι αυτό" ειπε και άφησε το χαρτί πάνω στο τραπέζι εμω το εσπρωξε αργά προς το μέρος μου.

"Τι είναι αυτό;" ρώτησα και πήρα το χαρτί στα χέρια μου ενώ το άνοιξα.

Αρχισα να διαβάζω τις πρώτες τρεις γραμμές και έμεινα με ανοιχτό το στόμα.

Αφού το διάβασα όλο το μάτι μου έπεσε στην ημερομηνία που εκδόθηκε αυτό το χαρτί.

17 Ιουνίου...