တပြည်သား
Ep-9
ရန်ကုန်ဆေးရုံကြီးအတွင်း ဗျာများနေသော ဒဂ်ါးအား ဖိုးထွေးထိုင်၍ကြည့်နေသည်။ဟိုကောင်တာ သွားလိုက်ဒီကောင်တာသွားလိုက်ဖြင့်ပင်....
"ညီမလေး ဒေါက်တာ သျှင်းစက္ကကိုသိလားဟင် "
"ကျွန်မတို့ဆေးရုံမှ အဲ့လိုနာမည်နဲ့ဒေါက်တာမရှိဘူးရှင့် အကိုဆေးရုံမှားလာတာထင်တယ်"
"မမှားဘူး !မပြောလဲနေပေါ့"
ဘုတောတောကာ ထွက်လာသောဒဂ်ါးအား ကောင်တာရှိသူနာပြုမလေးသည် တိတ်တဆိတ်ကျိန်ဆဲလိုက်လေတော့မည်။
(ဘာတဲ့လဲ ဘာတဲ့လဲ)
မျှော်လင့်တကြီး မေးလာသော ကိုဖိုးထွေးကိုကြည့်ကာ ဒဂင်္ါးအနေကျပ်လာတော့သည်။
"ခနလေးနော် ကိုဖိုးထွေး ကျွန်တော် အပေါ်ဆုံးထပ်သွားဖို့ကျန်သေးတယ် .."
မျှော်လင့်ချက် မဲ့သွားသော အကြည့်ဖြင့် ဒဂင်္ါးအားကြည့်နေသော ကိုဖိုးထွေး ကြောင့် စိတ်ထဲစနိုးစနှောက်ဖြစ်လာသည်။
"*ီးဘဲ ဟေ့ ငါ*ိုးမသား ဘယ်သွားသေနေလဲမသိဘူး "
ဒဂင်္ါးတစ်ယောက် ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ဆဲကာ အပေါ်ထပ်သို့ ဘောက်ဆတ်ဘောက်ဆတ်တက်သွားလေသည်။ ဒဂင်္ါး နောက်ကနေ ကုတ်ချောင်းကုတ်ချောင်းလိုက်လာသော ကိုဖိုးထွေး။
"ဟိတ်..ဆရာမ ဒီဆေးရုံမှာ သျှင်းစက္ကဆိုတဲ့အကောင်ရှိလား"
တော်တော်ဖြင့်မဖြေဘဲ ဒဂင်္ါးအားခြေစွန်းေခါင်းစွန်းကြည့်နေသည်။ ကတုံးဆံပင်ပေါက်ကိုမှ ဝတ်ထားသည်မှာ လည်သာ အကျီအမဲ နှင့်ဂျင်းဘောင်းဘီ ဖင်ကြပ်ကို ဝတ်ဆင်ထားသည်။နားတွင်လဲ နားကပ်မျိုးစုံ တပ်ထားသည်။
"မေးနေတယ်လေ ဘာလဲကျုပ်ကိုကြွေသွားတာလား"
နှုတ်ခမ်းတစ်ခြမ်းရွဲ့ကာ ရီပြပြီး မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြလေသည်။
"ရှင်ရူးနေလား ရှင်ပြောတဲ့လူနာမည်ကိုကြားဖူးသလိုရှိလို့ "
ချက်ချင်းဆိုသလို မျက်ဝန်းလေးလဲ့လာကာ
သူနာပြု အမ၏လက်အား ဆွဲကိုင်လေသည်။
YOU ARE READING
တပြည်သား(တျပည္သား)
Horrorဒါလေးက ဝတ္ထုတိုကိုပြန်ပြီး ဝတ္ထုရှည်အဖြစ် အသက်သွင်းထားတာပါ အတိုကိုဖတ်ရင်နားလည်သလို မဖတ်ရင်လဲ နားလည်အောင်ရေးပေးထားပါတယ်။ ဒါေလးက ဝတၳဳတိုကိုျပန္ၿပီး ဝတၳဳရွည္အျဖစ္ အသက္သြင္းထားတာပါ အတိုကိုဖတ္ရင္နားလည္သလို မဖတ္ရင္လဲ နားလည္ေအာင္ေရးေပးထားပါတယ္။
