တပြည်သား(တျပည္သား)

part-4(zaw)

တျပည္သား
အပိုင္း(အပိုင္း4)

ေျမျပင္ေပၚရွိလက္ေရးဝိုင္းဝိုင္းကို ၾကည့္လိုက္..ဖိုးေထြးမ်က္ႏွာကိုၾကည့္လိုက္လုပ္ေနေသာ ေကာင္ေလး၏မ်က္ႏွာထက္ အံၾသမႈေပါင္းမ်ားစြာ။

'ဘယ္လို ကိုဖိုးေထြ ရန္ကုန္လိုက္ခ်င္တယ္ဟုတ္လား လာေနာက္ေနတာလား '

ဒဂ္ါးလြန္းေမာင္ ၏ အသံခပ္မာမာထြက္သြားသည္ႏွင့္ ဖိုးေထြး၏မ်က္ဝန္းတို႔သည္မ်က္ရည္ဝဲလာေလသည္။

ဖိုးေထြးကမူ ညာဘက္လက္သီးကိုဆုတ္၍ ဘယ္ဘက္လက္ကို အေပၚကေနဝိုင္းျပၿပီး လက္သန္းကမူ ႏွစ္ပတ္လွည့္ျပသည္။ ေျပာခ်င္သည့္ အရာသည္ကား ...

(မျဖစ္နိုင္ဘူးဆိုတာ သိေပမယ့္ အကို ျဖစ္ခ်င္တာ ရန္ကုန္ေရာက္ဖို႔)

ထို hand sing languageကို ဒဂ္ါးသည္နားမလည္သူပီပီ ေခါင္းညိတ္ကာ..

'ေကာင္းၿပီ..ကိုဖိုးေထြးက အဲ့လိုေျပာမွေတာ့ က်ဳပ္ကနားမလည္သူပီပီ အရွက္မဲ့စြာထပ္ေျပာပါရေစ... ေျမျပင္မွာေရးျပပါလား ကြၽန္ေတာ္နားမလည္လို႔'

႐ုပ္တည္တည္ျဖင့္ေျပာလာေသာ ဒဂ္ါးေၾကာင့္ ဖိုးေထြးသည္ ေခါင္းကိုတဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္ျပကာ ေျမျပင္၌ေရးျပေလသည္။

'ဘာလို႔လဲ အကို ရန္ကုန္ဘာလို႔ေရာက္ခ်င္ရတာလဲ '

(လူတစ္ေယာက္ကို ရွာခ်င္လို႔)

ဖိုးေထြးသည္ ေျမျပင္ေပၚမွာစာေရး ဒဂ္ါးကမူထိုစာကိုလိုက္ဖတ္ကာ..

'ဘယ္သူလဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္မသိေပမယ့္ အဲ့ဒီအစား အမွ်တန္းေဝေပးရမလား။ ကိုဖိုးေထြး ေတာင္းဆိုတာကြၽန္ေတာ္အတြက္နည္းနည္း'

(ညီေလးအဆင္မေျပဘူးဆိုလဲရပါတယ္ အကို ဘဝနဲ႕အကိုရွိပါေစေတာ့)

ဖိုးေထြးသည္ ထိုသို႔ေရးျပကာ တုတ္ေခ်ာင္းကို ေျမျပင္ေပၚျပန္ခ်ၿပီး ဒဂ္ါးအားေက်ာခိုင္းကာ ႐ြာသုႆာန္ဘက္သို႔ေျခဦးျပန္လွည့္ေလသည္။

မ်က္ရည္ေတြေဝ့လ်က္ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်သြားေသာ ကိုဖိုးေထြးကိုၾကည့္၍ ဒဂ္ါးသည္ စိတ္မလုံသလိုျဖစ္ကာ..

'ရန္....ရန္..ရန္ကုန္ကိုေခၚသြားမယ္..ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားရွာတဲ့လူကို ေသခ်ာေပါက္ေတြ႕မယ္လို႔ေတာ့ အာမမခံဘူးေနာ္'