Episode - 15
တရားဘာ၀နာတို့ဖြင့်မွေ့လျော်ရင်း သာသနာ့အရိပ်အောက်တွင်ရှိနေသည့်ဒေါ်မြဧကရီအဖို့ စိတ်၏အမြိုက်ဆေးကိုသောက်သုံးပြီးသားဖြစ်နေ၍ ဖြစ်နိုင်သမျှဘုရားရိပ်တရားရိပ်ကိုသာခိုလှုံချင်တော့သည်။သို့သော်လည်းမိခင်ဒေါ်ရွှေနန်းခင်မှာလည်းအသက်အရွယ်အရ အနာရောဂါထူပြောလာပြီးလွန်ခဲ့သည့်သုံးလအတွင်းချုချာလာခဲ့သည်။မိခင်အတွက်စိုးရိမ်ရ၍ တရားဘောင်သို့အပြီးမ၀င်ဖြစ်ခဲ့ပါ။ရက်လကြာရှည်ခါရာသီရွေ့သော်လည်း အချစ်ဟူသောမီးတောက်ကလေးမှာ မီးဟုန်းဟုန်းထနေရာမှ ငြိမ်းသွားခဲ့သော်လည်း ခပ်ငွေ့ငွေ့လေးတော့ကျန်ခဲ့သေးသည်။
နံနက်ခင်းစင်္ကြံလျှောက်ကာတရားဘာ၀နာအားထုတ်နေချိန်ဖြစ်၍ တရားစခန်းအတွင်းလူသံသူသံကတိတ်ဆိတ်လှသည်။ဒေါ်မြဧကရီထနောင်းပင်အောက်မှကွတ်ပစ်ပေါ်တွင်ရေဘူးနှင့်ဖုန်းလေးအားတင်ထားပြီး ထနောင်းပင်ရှေ့တွင်ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန်လျှောက်ကာ မမြဲခြင်းတရားကိုရှု့မှတ်နေသည်။ပါးစပ်မှလည်းတိုးဖျော့သောလေသံဖြင့် အနိစ္စ ဒုက္ခ အနတ္တဟူ၍လည်းရေရွတ်နေလေသည်။တရားနှလုံးသွင်းနေခိုက် ကွစ်ပျစ်ပေါ်မှဖုန်းမြည်လာ၍ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။
"ဟယ်လို"
"ဟယ်လိုအန်တီ ၀ဿန်ပါ"
(၀ဿန်၏အသံမှာခါတိုင်းနှင့်မတူပဲအလွန်အမင်းတုပ်လှုပ်နေသည်)
"အေး ၀ဿန်မနက်အစောကြီးဘာကိစ္စလဲ"
"အဖွားဆုံးပြီအန်တီ"
"ဘာ"
"မေမေဆုံးပြီ"
"ဟုတ်လား"
"မနေ့ညက အိပ်သွားတော့အကောင်းပါမနက်ကို၀ဿန်တို့က မျက်နှာသွားသစ်ပေးဖို့လုပ်မှအသက်မရှိတော့တာ"
ရုတ်တရတ်မိခင်ဆုံးပါးသည့်သတင်းကိုကြားလိုက်ရချိန်တွင် လောကတွင်တစ်ဦးတည်းသောတွယ်တာရာပုဂ္ဂိုလ်ကိုဆုံးရှုံးလိုက်ရပြီဟူသောအသိနှင့်တရားနှင့်မွေ့လျော်ပျော်ပိုက်ခဲ့သည်မှာကြာသော်လည်း သောကဗျာပါဒကိုမဖုံးမဖိနိုင်ပဲ ဖုန်းကိုနားနားကပ်ထားရင်းငိုလေသည်။အတန်ကြာငိုနေပြီးမှ -
