Httyd / FanFic

2

Akşam üstü Geğirik gelmeden Hıçkıdık yeni kuyruğu dükkanın dışına sakladı. Geğirik geldiğinde ona veda edip yeni kuyrukla beraber ormana girdi. Onu izleyen bir çift gözden habersiz...

Orman yeşili gözlere sahip çocuk kendi kendine konuşmaya başladı "Bu harika olacak. Umarım işe yarar. Daha hızlı uçma düşüncesi bile harika."

Oğlan kendisini izleyen kızdan habersizce Dişsiz'in yanına ilerliyordu. Astrid onu demirciden çıkarken elinde garip bir aletle görünce merakına yenik düşerek onu takip etmişti. Merakına sabahki öfke patlaması da dahildi. Hıçkıdık sessiz bir tipti. Öfkelenmez, sinirlenmezdi. Yani Astrid ve diğerleri öyle sanıyordu. Sabahki olayın şokundan çıkmak baya zamanlarını almıştı. Hatta ikizler onun Hıçkıdık kılığına girmiş bir hayalet olduğunu iddia etmişlerdi.

Şimdi ise belli bir mesafeden onu izliyordu. Koy gibi bir yere gelmişti oğlan. Koydan aşağı inince kız onu tepeden gizlice izlemeye devam etti.

"Dişsiz! Dostum bak sana ne getirdim!"

Kız meraklanmıştı. Önce onun delirip delirmediğini düşündü. Fakat daha sonra gördükleriyle gözleri fal taşı gibi açıldı. O bir Gecenin Öfkesi miydi?

Hıçkıdık neden ona yaklaşıyordu. 'Ölecek o aptal çocuk.' Diye içinden geçirdi. Fakat Hıçkıdık'ın ejderhaya sarılmasıyla daha da şoka girdi. Eliyle ağzını kapatan genç kız kazayla ayağı kayınca korkuyla çığlık attı ve koya doğru düşmeye başladı.

Çocuk ve ejderha son anda kızı kurtarıp onu yere indirdiler. Kız hızla ve korkuyla konuşmaya başladı "Aman tanrım sen delirdin mi Hıçkıdık?! O bir Gecenin Öfkesi! Öldürecek bizi!" Dişsiz'in kıza hırlamasıyla kız baltasını çıkardı.

Oğlan hızla ikisi arasına girdi. "Durun durun durun... Dişsiz sakin ol... Astrid bak delice evet ama dur ve o baltayı bırak."

Dişsiz hırlamayı kesince Hıçkıdık kıza döndü. Astrid homurdanarak baltasını bıraktı.

"Pekala Astrid bundan kimseye bahsetmeyeceksin ve kasabaya döneceksin. Anlaştık mı?"

"Hayır! Neler olduğunu anlatmadan bir yere gitmiyorum. Hıçkıdık bu delice. Se-sen bir ejderhaya hatta ölümcül bir Gecenin Öfkesi'ne biniyorsun!"

"Evet delice görünüyor ama ona bir bak Astrid. Bize zarar vermiyor. Hayatını kurtardı. O zararsız. Ejderhalar sadece kendilerini koruyorlar."

Genç kız bir çocuğa bir de ejderhaya bakıyordu.

Yeşil gözlü çocuk konuşmaya devam etti "Onunla üç yıl önce karşılaştım. Yine bir ejderha saldırısında onu kuyruğundan yaraladım sonra ona yeni bir kuyruk yaptım ve onu eğittim. Dişsiz iyi bir ejderha. Değil mi dostum?"

Astrid şok olmuştu. Yıllardır ürkek, cılız, korkak dedikleri çocuk 15 yaşındayken ejderha hatta bir Gecenin Öfkesi eğitmişti. Bu yüzden ejderha öldürmemişti...

"Her şeyi bildiğine göre eminim herkese anlatırsın. Pekala susmak için ne istiyorsun? Yeni bir balta? Bir kalkan ya da-"

"Hayır." Diye fısıldadı kız. "O-ona... dokunabilir miyim?"

"Um... tabii. Gel buraya."

Astrid temkinli adımlarla ikilinin yanına ilerledi. "Elini şu şekilde kaldır ve Dişsiz'e doğru uzat."

Mavi gözlü kız denileni yaptı. Korkudan gözlerini yummuştu. Eline değen yumuşak şeye baktığında Dişsiz'in burnunu eline yasladığını gördü.

Yavaşça elini kaldırıp ejderhanın başını okşadı. "Göründüğü kadar korkunç değilmiş, değil mi?"

"Hala korkutucu ama... hoş."