İlium

Müzik Kutusu tadında kurabiyelerim

Sürekli bir döngüde uzay boşluğunda yuvarlanıyormuş gibi bir his yaşıyordum sanki sonsuza kadar süren bir döngüdeymişcesine,

Gözlerime giren ışıkla birlikte gözümü açmaya zorladım fakat başarısız oldum. Aklıma gördüğüm rüya geldi ve rüyamda ki her şeyi hatırlamaya başladıkça bir anda içimi bir ürperti sardı ama neyse ki sadece bir rüya diyerek bir daha uyumaya çalıştım. 

Birden kapı açılma sesi geldi.

" Leydi Pai bu saate kadar nasıl uyursunuz! Sizin şuana kadar hazırlanıp kahvaltınızı yapıp çay saatinize yetişmeniz gerekiyor . Bunu daha kaç defa konuşacağız.  Eğer böyle devam ederseniz adınız bütün Manol şehrinde Tembel Pai'ye çıkacak ve bu sefer sizi annenizin elinden ben bile kurtaramam. " diye bir ses bana bağırdı.

Hemen gözümü açtım ve başıma bir anda bir ağrı saplandı. Karşımda ki kişi dadım Mafeldi.  Bu evde büyüdüğüm ev, bütün anılar bir anda beynime dolmaya başladı ama anlam veremiyordum.

Şuan da neler yaşadığım hakkında kafam oldukça karışmışken ağzımdan bir anda
" Özür dilerim Dadı mafel sadece gece çok fazla kitap okumuşum bu yüzden de uyanamadım.  Bir daha tekrarlamayacağıma söz veriyorum . " cümlesi çıktı. Aynı zamanda şaşkın ve bihaberdar aynı zamanda her şeyden haberdar ve hazırlıklı gibiydim.

Dadı Mafel göz devirip söylenerek odamdan çıkınca hemen ayağa kalktım ve etrafa göz gezdirdim.

Tek umudum odamda ayna olmasıydı. Eğer ben artık en azından görünüş olarak ben değilsem ya kafayı yedim demektir ya da ölüp ikinci hayatıma geçtim demektir. Gerçi bir şey fark etmiyor görünüşüm aynı olsa da şuan yaşadıklarımı asla normalleştiremez. Lütfen en azından görünüşüm değişmesin lütfen diye düşünürken odanın sol tarafında küçük bir tarak aynası gördüm.

İçimden dua ederek temkinli bir şekilde yavaş adımlarla aynaya doğru yürümeye başladım. Aynayı elime yavaşça aldim ve bakmaya cesaret edemeyip gözümü kapattım.

Yaklaşık bir iki dakika bu şekilde kaldıktan sonra gözümü yavaşça açtım. Neyse ki ben hala ben gibiyim . Artık hiç bir şeyden emin olamadığım için her an değişebilirmişim hissiyatı ve güvensizlik duygusu beni sürekli kaygı ve tedirginlik hislerine mahkum bırakmaya başlamıştı. Üstümü incelemeye başladığımda beyaz sade bir elbise giydiğimi fark ettim.

Karnımdan sesler gelmeye başladı. Masada duran tepsiye doğru yönelip haşlanmış yumurta ve küçük somon ekmeği hızlıca bitirdim . Sonrasında hemen acele ederek aşağıya indim . Aşağıda kalabalık aile üyelerimin hepsi oturuyordu.

Kalabalık desemde tek evli olmayan ben olduğum için diğerleri genelde kendi evlerinde bulunurlardı fakat bugün önemli bir gündü.

Annemin doğum günü yani çay partisi de büyük olasılıkla bu yüzden veriliyordu. Bir anda irkilerek üstümde ki elbisenin pijama olduğunu fark ettim ve hemen geldiğim gibi geri dönerek odama koştum.

Neyse ki Dadı Mafel beni görmedi yoksa akşama kadar beni severek parçalarıma ayırabilirdi. Hemen yatağımın ucunda ki pufun üstünde duran hazırlanmış kıyafetlerimi fark ederek onlara doğru yöneldim. Daha önce hiç kendim olarak bu tarz eski kiyafetler giymesemde bir çırpıda giyindim . Sanırım bedeninde yaşadığım kişinin anıları sayesinde olmalıydı.

Bu düşünce de beni bir anda ürpertti. Ben başka birinin bedenininde yaşıyorsam eğer o kişiye acaba ne olmuştur? Ya da acaba bu benim eski hayatım felan mıydı?

Daha fazla düşünmemek için odamdan çıkma kararı aldım.  Merdivenlerden aşağı usul usul inerken ev halkını her zaman ki gibi gülümseyerek selamladım. Annem her zaman ki azarlar yüz ifadesini takınsa da ev kalabalık olduğu için bana pek laf edemedi.