MY DAUGHTER WANTS TO HAVE A DADDY.

Chapter 12.

Happiness will never last.

Akala ko bakasyon ang mapapala namin ng anak ko rito sa Baguio, nagkamali ako.

Fate isn't with me. Kung kanina, si Sandro at si Atino, ngayon naman, kaharap ko ang isa sa mga kapatid ni Farrah.

Alas diyes na ng gabi, tulog na si Eyra at nakatingin lang ako sa bintana sa hallway ng mini-hotel na tinuluyan namin nang may tumawag sa akin. Turns out, si Griana pala, ang panganay.

"Nice seeing you here." maya-mayang nakangisi na niyang sambit. Napangibabawan na naman ako ng kaba.

"Griana," I can only call her name.

"Hindi pala ako namalikmata kanina. Andito nga talaga kayo ng pamangkin ko." I swallowed hard. "Sandro is also here, does it mean alam niya na? Or is it just a coincidence?"

Alam niyang kinakabahan na ako sa mga oras na ito, kinakabahan ako para sa anak ko hindi dahil natatakot ako sa kaniya.

"Iba ang sinasabi ng mukha mo." tumawa siya ng mahina pero maya-maya ay sumeryoso ang tingin sa akin. "Once in a blue moon lang tayo magkita. Nasaan ang pamangkin ko?!" nag-iba ang tono ng boses niya. Lumakas iyon at dumiin.

"She's not related to you, Griana. I won't show her to you." tumawa ulit siya at dahan-dahang lumapit. Hindi ako umatras at taas noong nanatili sa kinatatayuan.

"Pamangkin ko siya. Hindi ka namin maintindihan kung bakit ang kapal ng mukha mong ilayo sa amin ang anak ng kapatid ko!" she raise her voice. I am afraid that Eyra will be awaken.

"Hindi ka niya kaano-ano! You didn't even treat Farrah as your sister before, don't pretend! You treated her like a piece of trash when she's still alive, you took away her happiness. Kayo ang makapal ang mukha! Ni hindi niyo nga alam ang pangalan ng anak niya. I have her full custody and you have no right to take her away from me." I replied, confidently.

She tsked and shook her head in disapproval.

"How dare you! Ikaw ang hindi kadugo--" I cutted her off.

"Yes. Hindi ako kadugo, pero mas nagawa kong magpakapamilya sa taong tinalikuran niyo. Who was there everytime Farrah cries at night? Who was there everytime Farrah failes on something? Who was there everytime she needs love? Who was there everytime she feels empty? Who was there everytime she's hurt?" naramdaman ko ang tubig na dumadaloy sa mukha ko. "You weren't there. You didn't care. Kaya kahit kadugo ka niya, walang halaga iyon kung hindi mo naman pinanindigan ang pagiging kapatid niya."

"H-How dare--"

"I dare! You, how dare you to say that you are her family when you're the reason why she's always in pain? And know what, despite of what you've done to her, she still cares for you. Tinrato niya kayong pamilya habang basura ang tingin niyo sa kaniya. Tinanggap niya ang sakit na sa inyo galing. Wake up! You haven't done anything good to her, you didn't loved her as I did." I said, crying.

She seemed awaken.

Ilang segundong walang nagsalita sa amin hanggang sa bumukas ang pinto sa tapat ko.

Eyra's eyes landed on mine and was shocked. "M-Mommy?" mangiyak-iyak siyang lumapit sa akin. She was about to hug me when I pulled her hand and hid her in my back. Mas mabilis ang kamay kong inilayo siya sa mapangahas na kamay ni Griana.

"You can't take her from me, ever." nanguyom ang mga kamao niya.

"Give her to me! If we don't deserve to have her, then her father do." mga salitang nagmistulang karayom na tumusok sa puso ko. "Sandro changed and I know he loved my sister. He deserves to know the truth, he deserves to be with his daughter. Don't be heartless, Celestine!" it hit me.