Victims Of Loneliness / Taegyu

kurban edilen çocuklar

"Taehyun, ben geldim oğlum."

Neden geldin anne? Burada oğlunu ne hale soktuğunu görmek için mi?

"Yine cevap vermeyecek misin?"

Vermeyeceğim, sen bir cevabı bile hak etmiyorsun anne.

"Doktorların seninle ilgilenmiyor mu yoksa?"

Senin aksine bana iyi davranıyorlar. Beni dinlemek için çabalıyorlar. Beni konuşturmak için çabalıyorlar. Ağzımdan çıkacak herhangi bir kelime için can atıyorlar.

Oysaki siz beni dinlememek için can atardınız.

Susmam için bağırırdınız.

Konuşmamam için odama gönderip cezalar verirdiniz.

Konuşmak istedim ilk defa. Bağırarak anneme 'şimdi ne değişti de konuşmamı istiyorsunuz?' Demek istedim.

"Sesine hasretim Taehyun." Dedi annem gözünden düşen göz yaşı ile. İlk şarkı yarışmasından kazandığım ödülü yere atıp kırışınızı hatırladım anne, sence bunu hatırlamam normal mi?

Sesim sayesinde bana gelen iş teklif kartlarını gözümün önünde yakışınızı.

Normal mi anne?

Bunları hatırlamam normal mi?

"Tekrar eskisi gibi olduğunda seni yanıma alacağım."

Ayağa kalktım daha fazla konuşmasını dinlememek için. Onlara kızgın mıydım? Belki. Hayallerimi çaldıkları için, beni bir kez olsun anlamaya çalışmadıkları için.

Belki.

Annemin dediği şey ile yerime çakıldım. "Gitme."

Ellerimi kulaklarıma dayamak istedim. Susması için bağırmak istedim. "Defol git bu evden. Taehyun diye bir oğlum yok benim."

Taehyun diye bir oğlun yok ki senin anne.

Eva-