Our Heartbeat • Woosan ✓

♡𝓽𝓱𝓲𝓻𝓽𝓮𝓮𝓷♡

San miał cichą nadzieję, że spotka Wooyounga jeszcze a spacerze, ale z drugiej strony, ucieszył się, że młodszy postanowił zostać w domu. W drodze powrotnej rozmawiał jeszcze z Minho, który wypytywał go o przeróżne rzeczy, ale jak się spodziewał, nie dostał odpowiedzi na większość pytań. Natomiast po powrocie ze spaceru i ułożeniu się do spania, San postanowił odezwać się do Wooyounga. Chciał przełamać tę barierę, która powstała wczorajszego dnia i zwyczajnie zatroszczyć się o przyjaciela. Skoro nie mógł liczyć na nic więcej, chciał chociaż móc nazywać go w ten sposób.

San

Jesteś w domu?
Dalej czujesz się źle?

Wooyoung

Teraz już lepiej

San

To dobrze
Wziąłeś jakieś leki?

Wooyoung

Coś tam wziąłem, ale póki co
nic nie dały

San

Mówiłeś, że czujesz się lepiej :(

Wooyoung

Bo czuję, ale nie przez leki
Poczułem się lepiej, bo napisałeś

Serce Sana zabiło mocniej na tę odpowiedź i uśmiechnął się do telefonu myśląc nad tym, co odpisać. Nie chciał odbierać tego w ten sposób, bo Wooyoung lubił go tylko jako przyjaciela. Ale tak jak Jung powiedział, nie da rady zmienić swoich uczuć i nic na to nie poradzą.

Wooyoung

Napisałem coś nie tak?
Nie odpowiadasz

San

Nie
Po prostu się ucieszyłem

Wooyoung

Wiem, że wyraziłem swoje
zdanie na temat naszej relacji,
ale to nie zmienia tego,
że lubię twoje towarzystwo
i cieszę się, gdy cię widzę lub słyszę

San

Dziękuję

Wooyoung

Nie masz mi za co dziękować
To ja dziękuję tobie
Ktoś inny dałby sobie spokój po tym,
co między nami zaszło

San

Już sobie to wyjaśniliśmy
Nie wracajmy do tego

Wooyoung

Dzięki
Mimo wszystko jest mi trochę wstyd
Nawet jeśli czułem jakiś dyskomfort
nie powinienem zwalać wszystkiego na ciebie

San

Było minęło
Późno już, lepiej odpocznij
A jakbyś czegoś potrzebował
to możesz też mi powiedzieć

Wooyoung

Jasne
Dzięki
Dobranoc

San

Dobranoc

ıllıllı

Następnego dnia Wooyoung czuł się znacznie lepiej, ale mimo to nie ruszył się z łóżka przed godziną 10:00. Potem wziął znów leki i wypuścił psa do ogrodu samemu biorąc się za śniadanie. Dopóki mie spotkał Sana nie zwracał uwagi na ciszę w mieszkaniu, ale teraz zdawała się być dobijająca.