01

765 38 19
                                    

Chapter 1: Billionaires

If only things could explode in just a stare, then the flower vase in front of Declan would have already shattered into pieces.

He had been eyeing it na tila ba sa pamamagitan ng pagtitig niyon ay mahahanap niya ang nawawalang si Ophelia. He's been looking at her for almost a year now, despite the fact na hindi naman sila nagkaroon ng maayos na relasyon. And what frustrates him more is the thought na matapos ang ilang taon na hindi nagpakita sa kaniya ang babae ay tatlong araw lamang silang nagkasama at nagkamabutihang muli, bago ito nawala na parang bula.

"Fuck it! Damn it! Fuck!" He became more frustrated when he heard some rumors that the Beaumont-Blackwood Clan has now ended the search for their heiress. Which means that she might be gone for good, and it made him go nuts.

He took a deep sigh when he heard his phone ringing, so he fished it near his laptop.

"Better give me the good news, fucker," aniya sa kausap sa kabilang linya. His forehead got ceased, making his thick brows to look more defined upon licking his lips in annoyance with the situation. He unbuttoned the button near his collar and tightened his fist.

"Chill, bro. The rumor is fake. Pinalabas lang na tinigil ang paghahanap kay Pheli dahil masyado nang maraming issues tungkol sa kaniya. Damn it, don't overreact. I know Ophelia. Maybe, she just vanished to to give herself a break an—" Naputol kaagad ni Lennox ang sinabi niya nang makarinig ng pagkabasag.

Declan's intrusive thoughts won and threw the vase into pieces in his wall.

"Fuck you. Ophelia will never vanish just like that without her reasons." And turned off the call.

She should've at least messaged him, even just a 'hi'. He's dying to receive an update from his woman dahil maayos naman sila bago ito nawala. Walang nakakaalam kung ano ng nangyari sa dalaga. Kung na-kidnap ba ito o naglayas. No one knew for she just vanished in a blink.

Padabog niyang kinuha sa kaniyang coat bago lumabas ng sa opisina para pakalmahin ang sarili, habang iniisip ang pangakong sa oras na makita niya ito ay kaagad niya itong papakasalan. Yes, he will marry her, by hook or by crook, because the woman already dropped her promise... and he will be holding on to that.

...

Sa kabilang banda, halos hindi makausap si Ophelia nang maayos habang hawak ang batang hindi naman niya kilala. Isinilang niya ito ngunit hindi niya alam kung paano ito nabuo sa kaniyang sinapupunan. Still, she loves the baby as if she's her everything.

Ophelia is like a blank piece of paper without a pen, unable  to speak everything she wants to voice out. She forgot everything, even her name. She doesn't know herself. And the only thing she's holding on right now, is the four months old baby who is sleeping silently with a smile in her cute little face, in her mother's arms.

Kung titingnan ang dalaga, she's like a goddess whose looking at the horizon, wearing her white off-shoulder dress. She's fair and slender, a model-type of woman to be exact. Well, she was once a model, but everything has changed when that day happened.

"Anak? Tulog na ba si Milagros?" Kaagad siyang napatingin sa pinanggalingan ng boses at binigyan lamang ito ng blangkong tingin, dahil hindi niya alam kung ano ang tamang emosyon na ibigay rito.

"Opo. Kailangan niya lang palang ilabas para makatulog," tugon niya sa matandang kumupkop sa kanila. Ngumiti lamang sa kaniya ng matamis ang matanda bago siya nilapitan at tinabihan. Tinitigan muna nito ang batang akay ni Ophelia, bago ibinalik sa dalaga ang tingin.

"Alam mo, pinagdasal ko talaga na sana sa iyo nagmana ang bata, kasi mukha kang anghel." At huminga nang malalim. "Kahit noong nakita ka namin sa daan, akala ko'y may anghel na nahulog mula sa langit kasi napakaganda mong bata." Kaagad pinamulahan ng mukha si Ophelia dahil sa hirit ni Manang Trining na tinuring niya na ring ina, ngunit blangko pa rin ang kaniyang mukha.

Shyenaugh's Five Billionaire Babysitters (Ongoing)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon