You're Still The One (Sandro Marcos FF)

57

[Cassy's pov]

We're done eating.

Inaantok na ako.

"Mahal" tawag sa akin ni sandro

Tinaas ko ang dalawa kong kilay sakanya.

Lumapit sya sa akin at umupo sa upuan na malapit sa higaan ko.

"Mahal, i finally saw the light and realized how wrong I was in treating you the way I did. I am extremely sorry for all the pain I caused you" saad nya sabay hawak sa kamay ko

I just looked into his, nagluluha ang mga mata nya.

"I never, ever want to make you feel hurt like this again. I’m so, so sorry for the way I treated you. There’s nothing I want more than to see you happy again. I am so sorry for causing you to feel hurt, mahal ko" saad nya habang nakatingin sa akin at umiiyak

"Sandro, stop crying na shhh" saad ko habang pinupunasan ang luha sa pisnge nya

"I know, i don’t deserve your forgiveness, but I am begging for it because I love you so much I can  stand it, Mahal. Please, please forgive me" saad nya

Hinahalikan nya ang kamay ko at hindi parin tumitigil sa pag-iyak.

Pano na to?

Anong sasabihin ko?  

"Stop crying, sandro" saad ko

Yun lang ang sinabi ko.

Kaya ko syang patawarin, pero hindi ko sya kayang balikan. 

Hindi ngayon.

Inayos ko ang kumot ko, gusto ko nang matulog.

Baka kung ano pang masabi ko.

Inalalayan naman akong humiga ni sandro.

He's still crying.

Kasalanan nya kung bakit hindi kami maayos ngayon, kaya hahayaan ko syang umiyak dyan.

Bahala sya.

3 months akong nagtimpi kung paano nya ako trinato.

3 months ako ginawang tanga.

Ginago.

Niloko.

Sinaktan.

Ginawa akong laruan.

3 months yon, 3 months kong kinain ang sakit na ginawa nya sa akin.

Sa totoo lang, kulang pa ang mga sinabi ko sakanya.

Oo, naawa ako sakanya.

Sa tuwing umiiyak at nagmamakaawa sya sa harap ko.

Soft hearted ako, pero nilalabanan ko. Marupok ako, pero nilalabanan ko.

Ayaw ko ng maloko eh.

Ayaw ko ng gawin akong tanga.

Tangina.

Nagawa pa akong lokohin, kahit lahat na binigay ko sakanya.

Binuhos ko lahat ng pagmamahal ko sakanya.

Wala eh, cheater kalaban ko.

Talo na ako.

Hindi ko kayang manloko ng tao, lalo na sa partner ko.

Nakapikit lang ako ngayon, hindi ako makatulog.

Bwiset.

"Mahal......... I am incredibly sorry for what i did. I was selfish and completely inconsiderate of your feelings"

"I realize how badly i messed up...
For the rest of my life what I did to you is going to be my biggest regret"

"I know that i missed up, and you have every right to be angry with me"

"Mahal, you mean so much to me. I want us to go back to normal. Please hear me out..........please"

He said softly while crying silently.

Hinawakan nya ang tiyan ko at hinimas ito.

"Hi babies, I'm sorry if I hurt you three and your mother, I didn't know you were already in her womb. Please convince your mother to forgive me. Ayaw kong lumaki kayo ng hindi buo ang pamilya, ayaw kong lumaki kayo ng hindi nyo ako kasama"

I felt him kiss my stomach gently.

Hinihinmas nya ang buhok ko at hinalikan ako sa noo.

Basa ang labi nya, halatang ang dami luhang lumabas sa mga mata nya.

"Mahal, sising-sisi ako sa mga ginawa ko sayo, sana mapatawad mo ako. I love you so much" saad nya

I felt his lips on my forehead again.

This time matagal nyang inalis ang labi nya sa noo ko.

Hindi sya magsisisi ngayon kung hindi ko sya nahuli kanina.........