You're Still The One (Sandro Marcos FF)

101

[Sandro's pov]

I'm walking here in the garden, bigla namang may pamilyar na boses na tumawag sa akin.

Si cassy....

Pinagiisipan ko pa kung lalapit ako sakanya o hindi, pero mga ilang sigundo lang lumapit na ako sakanya.

"What? You have anything to say? Don't waste my time, I'm sleepy" saad ko

"Sandro, gusto ko lang sabihin na huwag mong pababayaan yung mga anak natin hah. Kahit anong mangyari huwag na huwag mo silang pababayaan. Love them as much as you can, our kids deserve to be loved. Kapag may mga hindi ka alam sa mga bata tanungin mo lang si mama, alam niya yon. Take care of our children until they grow up, sands" saad ko

She’s a bit weird hah...

Anong meron? Bakit ganon ang mga sinasabi niya?

"And then? Yun lang? You don't have to tell me that, kahit hindi mo yan sabihin yon parin ang gagawin ko. That's my role as the father of my children" saad ko

She just smiled at me

"Tyaka bukas pag alis ko magpakilala ka na sa mga bata, na ikaw yung tatay nila. I'm giving you my permission to tell them the truth"

Is cassy leaving? Is she leaving again?

Tumango lang ako, but I want to hug her to say thank you kaso huwag na.

Huwag na lang.

"Aalis ka?" Tanong ko

"Yes, p-"

I cut her words

"Pupunta ka sa boyfriend mo" saad ko

"Hindi, sandro. Kai-"

Blah, blah, blah... Puro ka palusot.

"Nahh.... Wherever you go tomorrow,  I don't care. I don't care about you anymore. Hindi na ako na surprise kasi yun naman yung lagi mong ginagawa. Yun lang ba? Sabihin mo na kung yun lang. You're just wasting my time" saad ko

What does she want? She's just wasting my time.

She doesn’t even deserve my time. Nakakainis lang.

She gave me a smile, mapait ng ngiti. Nadurog ang puso ko doon. Nevermind.

"Ahmm sigeh na, sorry sa abala" saad niya

I started walking and didn't bother to speak.

Gusto ko mag kape, mamaya na lang ako matutulog.

Nakikita ko si cassy sa garden mula dito sa kitchen, naka glass kasi kaya nakikita ko siya.

She was looking up, I think she's watching the stars and moon.

Even though nakahiti siya, kitang-kita ko pa rin sa mga mata niya na may hinanahit siya.

Hindi siya masaya ngayon, me either kaya patas lang kami.

Galit pa rin ako sakanya, napaka selfish niya kasi.

Sobrang selfish.

Minsan nasasaktan ko siya, tumataas ang anger issue ko kapag nakikita ko siya.

But sometimes I feel sorry for her.

Nevermind.

Deserve niya naman yon. Bahala siya.

Masaktan man siya mentally and physically, I don't care.

I haven't cared about her since she told me we're really done.

Ayaw niyang mabuo kami, edi wag.

Mahirap mangpilit kung hindi mo din naman mapipilit.