You're Still The One (Sandro Marcos FF)

78

"Are you still mad at me? Haven't you forgiven me yet? Tell me" saad ni sandro

"Sandro, hindi ok? Matagal na kitang pinatawad, pero yung sakit, yung sakit nandito padin" saad ko habang tinuturo ang puso ko

"Hindi ko makalimutan lahat ng sakit, sandro" dagdag ko

His eyes were about to cry na rin.

Sobrang lakas ng ulan ngayon.

Nakatingin sya sa mga mata ko habang ako umiiwas sa mga tingin nya.

"I'm sorry, Im so sorry for all I have done to you. Cassy kaya ko namang mag bago, para lang mabuo tayong lima" saad nya

"Wala ng mabubuo, sandro. May girl friend ka na, be loyal to her" saad ko

"Cassy, wala akong girlfriend"

"Anong wala? Kanina lang nakita ko sya sandro"

"She's my friend, do you remember love? Yung pinagselosan mo dati? Sya yon" saad nya

"Hindi na ako nag mahal ng Ibang babae umipisa nung iniwan mo ako" dagdag nya

"Ah eh basta walang mabubuo, matagal na tayong tapos"

"Cassy naman kulang pa ba lahat ng mga karma ko? Kailangan pa ba yung dagdagan para magkabalikan lang tayo?

Napatingin ako sakanya dahil sa sinabi nya.

"Hah? What do you mean? Mga karma mo?" Tanong ko

"Cassy, umpisa nung iniwanan mo ako ang dami ng hindi magandang nangyari sa akin. I feel like my karma started when you left me" saad nya

Awang-awa na ako sa mata nya, pero matigas ang puso ko.

"Nasagasaan ako ng truck kakaisip sayo kung ayos ka lang ba, kung anong nararamdaman mo, kung anong ginagawa mo. Ikaw, ikaw lagi yung na sa isip ko, Cassy"

"See this? Nasaksak ako nung na sa labas ako ng headquarters ni dad, wala ako sa sarili non kakaisip sayo" Habang nakaangat ang polo nya

May tahe sya sa katawan, ang lapit sa sa puso nya.

Napatingin ako sa mga mata nya, pinipigilan nyang umiyak.

"Sa bahay ko, doon sa bahay ko nanakawan ako. Lahat sila puro armado. Wala akong nagawa kasi wala rin ako sa sarili ko kakaisip sayo"

"Nung dinilat ko yung mga mata ko na sa hospital na ako, na baril na pala ako non"

"Sandro"

"Nag ka coma ako ng limang buwan, Cassy. Pagod na pagod na ako non, pero lagi kong iniisip kaya kong lumaban para makita ko pa kayo, para makasama ko pa kayo ng mga bata"

"I'm always tired, I can't rest kasi wala yung pahinga ko" mahina nyang saad

"Walang yung babaeng laging sumasalubong sa akin gabi-gabi sa bahay" 

"Minsan nga nag mumuka na akong baliw kakaisip ko sayo araw-araw"

I'm speechless.

Hindi ko alam ang sasabihin ko.

"Pero lahat ng nangyari sa akin ito yung masakit, our children do not know me as their father. Ang sakit non, Cassy, sobrang sakit" saad nya

Sandro is crying na.

"Hinintay kita pati yung mga bata ng limang taon pero hindi nila ako kilala bilang tatay nila. Cassy, hindi nila ako tito. Tatay ako ng mga bata, tatay ako ng mga anak natin"

Tama siya, hindi siya tito ng mga bata.

"Sandro, ayaw kong masaktan ang mga anak ko-"

He cut my words.

"Natin, mga anak natin" pag diin nya

"Ayaw ko silang masaktan, sandro. Nagawa mo na akong saktan noon, at pwede mo rin gawin yon ngayon"

"Cassy, I can change para sainyong apat. Ma buo lang tayo. Isipin mo naman yung mga bata, kawawa sila.
Hindi pwedeng lumaki sila ng broken family, mahirap yon"

"Hindi ka naman nila hinahanap eh. Tyaka walang mahirap, kinaya kong palakihin sila ng mag-isa"

"Pano naman ako? Hangin nalang? Lalaki nalang sila na tito ang tawag sa akin?"

"Sandro, tama na. Gabi na, gusto ko ng matulog" saad ko

Ayaw ko ng pahabain pa to.

Sarado na talaga ako puso ko.

Hinawakan nya ang kamay ko at hinimas ito.

"Cassy, Hayaan mo akong bumawi sainyo. Please" saad nya

Tumayo ako at dahan-dahang tinapik ang balikat nya.

"Kahit huwag na sa akin, sandro. Kahit sa mga bata ka nalang bumawi" mahina kong saad

I took my hand he was holding.

Dahan-dahan akong naglakad.

Ayaw kong pahabain ang mga ganitong eksena.

Matagal ng sarado ang puso ko.

Hirap na rin akong mag tiwala sa Ibang tao.

Kaya tama na to, mas mabuting hindi siya kilala ng mga anak ko.

Selfish talaga ako.

Selfish ako sa mga taong nanakit sa akin.

Kaya don't blame me.

Ayaw ko lang masaktan ulit lalo na may mga anak na ako.

Naramdaman kong may yumakap sa likod ko, kaya napahinto ako.

"Cassy, m-mahal, I miss you" bulong nya habang umiiyak pa

Napapikit nalang ako

"I miss you so much, mahal ko" mahina nyang saad

"Sandro, bitawan mo na ako" mahina kong saad

Umiling naman sya

Iniharap nya ako sakanya at hinawakan ang muka ko.

His face came close to mine and he gently kissed my forehead.

I miss that kiss.

"My love for you is unconditional and eternal, mahal ko"

Hinila niya ako at niyakap ng mahigpit habang hinihimas bewang ko.

"Sandro, matulog ka na. Inaantok na rin ako" saad ko habang marahan ko syang tinutulak

Pero kahit anong gawin ko mas lalo nyang hinihigpitan ang pagkakayakap sa akin.

"Let us be like this, kahit ngayon lang" saad nya

-
Ang bitter ni author, sapakin nyo nga