You're Still The One (Sandro Marcos FF)

90

Nagising ako ng 8:00 a.m. nakadagan sa akin ang panganay ko.

Ang himbing ng tulog nilang tatlo.

Dahil hindi ako makatayo kinuha ko na lang yung cellphone ko na nasa gilid.

Shet! Ang daming missed calls ni mama.

Si papa, tita liza, matthew, pati na rin si jamie ang dami nilang tawag sa akin.

Ano bang meron?

Bigla namang nag ring ang cellphone ko, may tumatawag.

[Call]

"Hello? Who is this?" Tanong ko

"Ate, ako to si vinny"

"Oh? Napatawag ka, what's up?"

"Actually lahat kami tumatawag sayo simula pa kagabi"

"Kakakita ko lang ng mga missed calls niyo, ano bang meron?"

"Ate, si kuya sandro nasa hospital ngayon"

"H-hah? Bakit? Anong nangyari?"

"He had an accident last night, kaya kino-contact ka namin"

"Nasaang hospital siya?"

"We are here in ********* ate, isama mo rin yung mga bata baka hanapin sila ni kuya"

"Sigeh, sigeh, gigisingin ko lang sila pupunta na agad kami diyan" 

"All right, hihintayin na lang namin kayo"

-
"Mommom ko, where are we going po?" Tanong ni ciara

"We're going to the hospital po" tugon ko

"Why are we going there po?" Tanong ni calex

"Kasi nandoon si tito sandro niyo" tugon ko

"Hah? Why is he in the hospital po?" Tanong ni alexander

"Naaksidente si tito sandro niyo, kaya dadalawin natin siya sa hospital" tugon ko

"Omygod! I hope tito sandro is okay" saad ni ciara

"In the name of jesus, he will be fine" saad ni alexander

"Yeah! Let's just pray for tito sandro" saad ni calex

"Shakss! Kaya pala tawag ng tawag sa akin si simon kagabi hindi ko lang pinapansin kasi antok na antok na talaga ako" saad ni ate grace

"Ako nga kakabukas ko palang ng cellphone ko ang dami ng missed calls ni vinny, lowbat pa naman ako" saad ni ate ching

Aghkk! Kasalanan ko toh.

Kasalanan ko kung bakit nasa hospital siya ngayon.

Kasalanan ko kung bakit siya na aksidente.

Tangina.

-
Naglalakad na kami papunta sa room ni sandro.

Nasa labas sila tita liza, papa, mama, at vinny.

"Tita"

Lumapit sa akin si tita liza at niyakap ako.

"Tita, si sandro po?" Tanong ko

"He's fine now, we're just waiting for him to wake up" tugon ni tita liza

"Sorry po" mahina kong saad

"No,no, you don't have to apologize, wala kang kasalanan. Don't blame yourself, anak" saad ni tita liza

"Gusto mo na bang pumasok?" Tanong ni papa

"Pwede na po ba?" Tanong ko

"Yes. Kakapasok lang namin kanina, nandito lang kami sa labas kasi hinihintay namin kayo" saad ni mama

Tumango naman ako

Karga na nilang tatlo ang mga anak ko kaya pumasok na ako sa loob.

Sandro was lying on the bed habang natutulog ng mahimbing.

Nang dahil na naman sa akin na aksidente na naman siya.

This is not karma, sandro.

Kasalanan ko to. Ako, at ako lang ang may kasalanan kung bakit nangyayari sayo to.

I apologize.

I'm so sorry, mahal.

Umupo ako sa upuan na malapit sa kama niya.

Tinitignan ko lang siya.

Dapat hindi ikaw yung nandiyan, dapat ako.

Ako dapat ang nasa posisyon mo ngayon.

Maybe my bashers were right before, I'm a really bad person.

Siguro tama nga sila na magaling lang talaga ako umarte kaya nag mumuka akong mabait.

"I'm sorry.......... I let my emotions get the better of me. I apologize for being selfish, sandro" mahina kong saad habang hinihimas ang buhok niya

"Wala eh, masama akong tao kasi kahit gaano pa kasakit yang nararamdaman mo binabali wala ko lang"

"I know I've hurt you. I'm sorry for what I did. I'm sorry from the bottom of my heart"

"I regret not being able to show you through my actions how much I care for you"

"Baka kasi kapag pinakita ko sayong mahal parin kita hanggang ngayon masaktan ka lang, at yun yung ayaw kong mangyari"

"Kaya mas pinili kong mag mukang manhid at walang pakialam sayo kasi ayaw kong masaktan ka lang lalo"

"Mas ok na mawala ako sa mundong to na may galit ka pa rin sa akin"

"Hindi ko pinaparamdam sayo pero sobrang mahalaga ka sa buhay ko. May nararamdaman pa rin ako para sayo"

"Sandro, mahal pa rin kita. I still love you until now, mahal ko"

"Pero mas mabuting hindi mo na maramdaman at marinig ang nararamdaman ko para sa iyo"

Tumayo na ako

I approached him and gently kissed his forehead.

Naglakad na ako para lumabas ng kwarto.....

"Hmmmm"

Lumingon ako at timingin kay sandro, nakatingin din siya sa akin.

I hope he didn't hear what I said earlier.

"Sandro, nagising ba kita?" Tanong ko

Hindi siya sumagot pero nakatingin lang siya sa akin.

Malamig ang emosyon niya.

"A-ayos ka lang ba? May masakit ba sa katawan mo?" Tanong ko

Hinihintay ko siyang sumagot pero he remained silent.

Tumango na lang ako ng paulit-ulit at ngumisi ng mapait.

Mukang galit siya sa akin.

"Ahmm sorry. Lalabas lang ako tatawagin ko lang sila" saad ko

Lumabas na ako ng kwarto naka upo silang lahat sa upuun.

"Gising na po si sandro" saad ko

"Omg! Talaga?" Tanong ni mama

"Yes, mama. Pasok na po kayo hinihintay kayo ni sandro sa loob" saad ko

Naglakad na silang lahat papasok sa loob ng kwarto ni sandro.

Habang ang mga anak ko naman lumapit sa akin.

"Mommom, is tito sandro okay na po?" Tanong ni ciara

"Opo, bunso. Your tito sandro is fine now" tugon ko

"Can we go inside na po, mom?" Tanong ni alexander

Tumango naman ako

"Ohw, what are we waiting for po? Let's go na" saad ni calex

-
Sorry na late na naman ako😤