| Bölümler Tamamlandı | Konu Değiştirildi |
| WattpadFantasyTR / Aşk Ateşiyle Kavrulan Fantastikler okuma listesinde. |
Bir gece vakti tanışan iki yetişkin. Biri kedi ruhu, biri de kuzgun bedenine sahip güzel sesli siren ruhu. Geçmişleriyle birbirle...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
19. BÖLÜM
Evden çıktığımda karşımda duran iki korumaya ve bir asistana sessizce baktım. Onların dik bir şekilde hazır ol da durmasına gülerek, "Rahat olun askerler. İkinizin de komutanı burada değil. Ayrıca Nurhan sen niye onlar gibi duruyorsun. Benden gizli korumalık eğitimi falan mı aldın?" dalgaya vurdum. Ama ciddiye almış olmalı ki bir anda açıklama yapmaya başladı.
"Hayır, sadece ben..."
"Nurhan şaka yaptım." dediğimde dudağını ısırarak Naz'a baktı. "Vay canına, Nurhan'ı da kendinize mi benzettiniz, kızı rahat bırakın aptallar." dedim. Hemen sonra da Nurhan'ın omzuna dokunup arabaya doğru ilerledim. Onlar da peşimden ilerlediler.
"Nereye gidiyoruz efendim?" sorusuyla Alper'e baktım. Hemen sonra da önümdeki araca döndüm. Kapıyı açarken derin nefes alarak ona baktım.
"Babamın yanına gidiyoruz." dedim. Arabaya geçip kapıyı sert bir şekilde kapattım. Bunu yaptığımda Nurhan da diğer taraftan bindi. Alper ve Naz da bindiğinde telefonumun ekranını açtım. "Arabayı sen kullan Naz, sonuçta babamın tuttuğu koruma sensin." dedim. Ben bunu söyleyince ikili birbirine baktı. Hemen sonra da ikisi de koltuk değiştirmek için arabadan indi.
Onlar inince Nurhan sakince, "Bir sorun mu var?" sordu. Ona baktığımda, "Üzgünüm." diyerek önüne döndü. Ben de önüme dönüp telefonuma baktım. Ben de tam olarak nedenini bilmediğim şeyleri öğrenmek için gidiyorum.
Kafamda ne olduğunu bilmediğim bir ağrı yüzünden gözlerimi kapatıp telefonumu kapattım. Telefonu Nurhan'a uzatıp, "Babamın yanına olduğum zaman boyunca kim ararsa... Ona toplantıda olduğumu söyle, buna Afran da dahil." dediğimde telefonu elimden aldı.
"Peki... Ama siz iyi misiniz? Önce hastaneye gitmek istemez misiniz?" sordu. Onun sorusuyla sağ elimi sakağıma koyup cama yaslandım.
"Bir şeyim yok. Sadece başım ağrıyor o kadar." dedim. Ben bunu söyleyince arabada sessizlik hakim oldu. Sessizlik sayesinde bir süre de olsa kafamı dinleyebildim. Araba durana kadar gözlerimi bir kez bile açmadan öylece cama yaslandım.
En sonunda araba durduğunda, "Siz arabada kalın." dedim. Arabadan indiğimde onlar da arabada kaldı. Önünde durduğum gösterişli girişe bir süre baktım. Ama fazla oyalanmadan içeriye girdim. Şu an sadece babamla konuşmam gerekiyor.
Girişte hemen karşıda duran danışmaya ilerledim. Danışmada duran kadına baktım. "Aşkın Önder, ofisinde mi?" sordum. Sorumla önündeki bilgisayara bakan kadın bana döndü.
"Kim görüşmek istiyor?" sordu. Ama hemen sonra kendini toparlayıp oturduğu sandalyeden kalktı. "Mehir Hanım." dedi. Üzerindeki gri ceketi iliklerken, "Babanız şu an toplantı da." dedi. Bunu söylediğinde elimi önümdeki masaya yavaş bir şekilde vurup kafamı salladım.
