Bölüm 15

7.7K 523 38
                                    

15

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

15. BÖLÜM | Afran Sarıkan

Arabayı durdurduğumda yan koltukta uyuya kalan Vira'ya baktım. Bana karşı tetikte bekleyip durdu ama en sonunda uyuya kaldı. Onun bu savunma içinde uyuya kalan beyaz yüzünü izledim. Onun rahatsız olduğu açıkça belli olduğu için daha fazla oyalanmayıp arabadan indim. Kapıyı yavaşça açarak onu dikkatle tuttum. Bunu yaptığımda gözlerini açarak bana baktı. "Geldik mi?" sordu uykulu sesiyle.

"Evet." dediğimde kendince doğrulmaya çalıştı. Onu engelleyip kucağıma doğru çektim. Dikkatle arabadan indirirken, "Uyumaya devam et." fısıldadım. Uykulu olduğu için diretmeden kafasını boynuma koydu.

Kapıyı kapatmadan ilerlediğimde beni takip eden Tolga önüme geçti. Kapıyı bana açtığında direkt olarak içeriye adım atmak istedim. Ama Vira uykusunda bile nasıl hissettiğini bilmediğim şekilde, "Ayakkabını çıkar." uyarısını yaptı. Bunu yaptığında onun gerçekten de uyuyup uyumadığını düşündüm.

Ama bana bu kadar rahat sarılmasına bakarsam kesinlikle uyuyor. Aksi takdirde arabada bana baktığı gibi şu an hayatta bana bu şekilde sarılmazdı. Ayakkabımı çıkartıp içeriye girdim. Dikkatli bir şekilde merdivenleri çıktım. Olabildiğince onu sarsmamaya özen gösterdim. En sonunda onun kaldığı odaya geldiğimde, onu yatağa dikkatle bıraktım. Bunu yaptığımda elini benden çekerek yanında ilk bulduğu yastığa sarıldı. Onun bu haline gülmekten kendimi alamadım.

"Biraz önce olanlar yüzünden benim bir canavar olduğumu düşünüyor olmalısın." mırıldandım. Elimi dağılan kumral saçına geçirdim. Dikkatle yüzünden ayırarak, "Bunu yaptığım için beni böyle düşünsen de o pislikler bunu sonuna kadar hakketti. Belki bu kararı vermek bana düşmez ama... Vira, onların sana söylediklerine karşı kendimi tutamazdım." dedim. Belki bunları o bilmeyecekti ama benim bunu dışıma vurmam kendimi rahatlatmama yetti.

"Üzgünüm." mırıldandım. Sonra da onun asılan yüzünü izledim. Tek dizimi yatağa koyarak yavaşça üzerine eğildim. Alnına kısa ve küçük bir öpücük bırakıp geri çekildim. Yataktan uzaklaştığımda biraz önceki ifadesi rahatlamış duruyordu. Yine ufaklıklar onu zorluyor gibi duruyor.

Odada daha fazla oyalanmadan çıktım. Kapıyı kapattığımda kapıda bekleyen Tolga'yı gördüm. Ciddi bir ifadeyle, "Kumsal marketteki olayın üstünü kapattı ama tam olarak ne oldu? Siz kolay kolay halka açık bir yerde böyle bir şey yapmazsınız, büyük bir sorun mu çıkardılar?" sordu.

"Konuşmamaları gereken bir şey konuştular." dediğimde kafasını salladı. Onunla daha fazla oyalanmadan kendi odama ilerledim. Kumsal da bu sırada merdivenlerden çıkıyordu. Onun ayak sesleri bana ulaştığında Tolga konuştu.

"Şirkete mi geçiyoruz? Yoksa..."

"Bugünkü planda bulunan tüm görüşmeleri ertele." odaya girdiğimde hemen arkamdan girdi. Kapanan kapı tıklandığında, "Gir." dedim. Kumsal girdiğinde iç çekerek konuştu.

Yanlış Kedi | TamamlandıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin