Secretly Married to Congressman (A Sandro Marcos Fanfiction)

Kabanata 8

"Are you serious mom? She can't be." Mahahalata mo sa boses ni Sanro na gusto niyang magalit ngunit hindi niya magawa dahil na rin sa mama niya ang kausap niya.

Ngunit tama ba ang narinig ko? Hindi pwede ata 'yun.

"Tita Liza, hindi po ata pwede iyon. Hindi po ba pangit na tignan? Baka pagkamalan akong anak ni Kuya Sandro." sabi ko na naging dahilan ng pagtaas ng kunot ng noo ni kuya Sandro.

"What the heck? I disagree with this mom. What would my girlfriend say if she found out that there's a young girl-" naputol ang sasabihin ni kuya Sandro ng nagsalita ang mama niya.

"Hush! Wala ka naman dito dahil uuwi ka rin sa London. Kaya para hindi mabulok ang bahay mo sa Laoag. Then let it be."  napailing nalang sa inis si Sandro at tumayo na.

"Whatever." sabi ni Sandro at umalis na. Ang sungit naman ng isang 'yun. 

"I'm so sorry about that, hija. But, I hope you're okay with that. Ang bahay lang kasi ni Sandro ang malapit sa inyo at malapit sa school mo. Kaya naman we and bong talked about this na imbis na palaging walang tao sa bahay ni Sandro. You can stay there with the other yayas." paliwanag ni tita Liza. May point naman siya ngunit ang pangit pa rin ata tignan? Baka pagkamalan akong anak o ano eh.

"She can stay with me." nagulat naman ako sa biglaang sabi ni kuya Simon.

"She can't Si, alam mo naman malayo layo ang bahay mo sa bahay ni manong Sandro mo." Napabuntong hininga naman si kuya Simon at tumingin sa akin. Agad naman akong umiwas dahil doon.

"Fine, but if ever something happen. Call me immediately. Kuya Sandro is so sungit kaya." tumango nalang si tita Liza dahil doon.

"I wish I have my own house but I'm still a teen so I can't." pabirong sabi ni kuya Vinny. Napangiti nalang ako ng kaunti.

Kung ibabase ko sa sarili kong obserbasyon. Si kuya Vinny ang palakaibigan at makakasundo mo kaaagad. Si kuya Simon naman ay tahimik lang ngunit mabait. Si kuya Sandro... ewan masungit, baka hindi ko matagalan ang pagiging masungit niya.

Papunta na kami ngayon sa bahay ni kuya Sandro. Hindi ito sumama sa amin kasi mukhang hindi pa rin niya tanggap na titira ako sa bahay niya. Ayos lang, naiintindihan ko siya.

Bago kami umalis sa bahay nila tita Liza. Nakausap ko pa si kuya Vinny, sobrang bait niya at napakabibo niya. Ang saya niya kung minsan. Huwag kayong maingay, ha? May crush na ata ako sa kanya. Pogi siya, mabait, masayahin. Kaya sinong hindi magkakacrush sa kanya diba? Pero hanggang crush lang! Wala ng iba. Ang tanda niya kaya sa akin. Hindi naman siguro masama na magkacrush sa matanda diba? Kung artista nga nagiging crush natin kahit 12 years ang agwat nila. Normal lang siguro basta alam ang limitasyon, diba?

"Sayang, hindi ka namin makakasama ng matagal." bangit ni kuya Vinny. Nabalitaan ko rin na sa ibang bansa pala sila lahat nag-aaral. Nasa tamang edad na kasi sila kuya Simon at Kuya Sandro kaya may sariling bahay na sila. Samantalang si kuya Vinny ay wala pa.

"Kung dito lang siguro kami nag-aaral ay makakasama ka namin. Ang kaso hindi eh." ngumiti naman ako sa kanya.

"Ayos lang po iyon kuya Vinny. Tsaka kailangan naman po nating ipriority pag-aaral natin. Kaya naman naiintindihan ko kayo. Magkikita pa naman po tayo kapag umuwi kayo dito sa Pilipinas eh." sabi ko. Narinig ko naman ang pagtawa niya ng simple at pinat ang ulo ko.

"Well, i'm so happy to meet you. I feel like I'm already kuya na and I have a little sister." Oo nga pala, sa pamilya nila wala kahit isang babae. Kaya laking tuwa ni Kuya Vinny na dumating ako kaya kahit paano ay may parang kapatid na babae sila.