Chapter 13

3.3K 98 0
                                    

Astrid's Point of View


MADAMING katanungan ang pumapasok sa isip ko habang inaayos ang suot kong uniporme. Napailing na lamang ako atsaka ko tinungo ang kwarto namin ng anak ko, i gave birth to a bouncy baby girl. I named her Khali Angelique. She has this cute face na hindi niya minana sa akin.


She's already three.

I can still remember the nights where i thought i couldn't make it.

The days i thought i couldn't save her.

And the times that i'll question myself if i'm even worth to be a mom since parang nawalan na ng direksyon ang buhay ko.

Noong sumama siya ng kusa sa mga pulis, parang nagunaw na ang mundo ko. Ang mga pangarap ko para sa pamilya naming dalawa, naglaho na parang bula. Iniwan niya ako, ni hindi siya nag paalam. In the first place, i knew what's going on.

Pero noong inilipat siya sa Maynila, ni isang beses sa loob ng apat na taon ay hindi ko siya binisita. Tiniis ko ang sarili ko lalo na at ayaw kong mag umiyak doon, wala naman akong magagawa.

"Khali, are you done?" i saw her combing her hair using her pink hair brush that her Uncle Khairro bought her, parehas sila ni Talliana. "Momma!" tili niya atsaka nag tatakbo papalapit sa akin at mabilis na yumakap sa binti ko dahil iyon lamang ang abot niya.

Napangiti ako ng makita ko ang mukha niya, kamukhang-kamukha niya ang Daddy niya. "Momma, go to Auntie Sorrel Campaign?" i nooded, Sorrel— Governor Agustuss wife is now running for the Governor position here in Sta. Estrelita. Meanwhile, her husband is already running as a Senator.


Today was like her campaign to the whole Sta. Estrelita, she graduated Political Science before and she already finished Law School and she's a Bar Passer. I'm so happy for her, she's really good at it.

Hawak-hawak ko ang kamay ng anak ko habang patungo sa Police Car, sira ang kotse ko kaya naman dito na muna kami kasama ng ibang police. I'm not wearing an office uniform, ang suot ko ay ang army green na uniporme.

Nang makapasok sa sasakyan ay agad kong ikinandong ang anak ko.

"Ma'am, good morning. Nanood ho ba kayo ng balita? Next week raw po ang hearing ni Sir—" tinignan ko siya sa mata, ipinahihiwatig ko na huwag na niyang ituloy dahil kasama ko si Khali. "A-Ah, Khali . . . kamusta ka?" binalingan ko ang anak ko na nakayakap sa akin.



"I'm okay, Uncle. Thank you for asking," she smiled, "Anak, are you okay? Do you feel comfortable?" i asked her, she nooded and yawn. Napangiti ako, "Ang antukin ng baby ko . . ." puna ko, "I love you, Momma. Love kita tapos si Daddy . . ." napangiti ako.


"Obvious nga, anak. Nakita ko ang iPad mo, bakit kami ni Daddy ang wallpaper mo?" matamlay ngunit pilit kong ipinakikita sa kaniya ang ngiti ko, "I want to see Daddy, Momma. Kailan siya uuwi? Gusto ko na siya makatabi matulog, kagaya ni Ate Yana na katabi niya si Auntie Trinity at Tito Khai . . ."


I smiled sadly.


"Soon, anak . . . Magiging kumpleto rin tayo balang-araw,"



"MOMMA, i love this!"

The campaign was done, kasama ko ngayon ang anak ko na kumakain sa labas. Nag tricycle na lang kami dahil gusto daw niya doon sumakay, namimiss na daw niya. Ngayon ay kasalukuyang nasa loob kami ng ice cream shop sa loob ng Mall, paborito niya kasi iyon.



"Momma, you miss Daddy?" i smiled and nooded, i wiped the ice cream on her nose that made her giggles. "I miss Daddy, anak. Momma is waiting for the right time so we could be together again. . ." sambit ko at kumain ng Ice Cream, "It's okay, Momma. Khali is here . . ." she hugged my waist and kissed my cheeks.




"I love you, anak . . ."


"I love you too, Momma. Always and forever . . ."





MALALIM na ang gabi. Sa bahay ni Khalil kami ngayon matutulog, tuwing weekends kasi dito ako nag s-stay. Khali also wants to be here lalo na at may kalaro siya, i looked at where the bed was placed, it was the same. No one dared to changed the whole room, ito ang tanging pakiusap ko sa  kanila.




Khalil's company is still running, noong naka-graduate si Khairro ay siya na ang nag manage ng lahat. Apat na taon na siya sa kulungan at ilang araw na lang ay ang final hearing na niya. Next week.





Pinagiisipan ko pa rin kung pupunta ako.




Eversince he was captured here, i never come to see him. Kahit ilang beses akong niyaya ng magulang, kapatid ko at ng kapatid niya. Ayaw kong makita si Khalil sa ganoong sitwasyon, pero i still wonder if after four years . . . ako pa rin kaya?





Naiisip niya kaya kami ng anak niya?




He was silent. He never talk, iyon ang sabi ni Khairro.




Kasi kung hindi niya ako naiisip, ako lagi ko siyang naiisip. Pero, sana naiisip niya rin ang anak namin.




I smiled when i remember the day he bought Khali clothes, it was on the cabinet. Iyon ang palagi kong isinusuot kay Khali noon, i even hand washed those kasi ayaw kong masira, masyado kong iniingatan.




My smiled immediately falls when i remembered that, that day was our last day of being together.



Napakurap na lamang ako ng maramdaman ko ang pag tulo ng luha ko.




"Astrid, you're making yourself tired . . . pwede kami ni Prim humalili sayo sa pag aalaga kay Khali, anak. Huwag mo namang masyadong pahirapan ang sarili mo," hindi ko pinansin si Mama.




Pinagpatuloy ko ang pag he-hele kay Khali na umiiyak, she won't stop crying. Kanina pa, and it made me cry.



"Ate, magpahinga ka na muna . . ."




I desperately wiped my tears and forced myself to not sob pero hindi ako nag tagumpay. Ang malakas na iyak ng anak ko ay nasabayan pa ng malalakas na iyak ko.




"I-I'm sorry, Khali. . . Mama is so weak, i'm sorry . . ."






"Momma, writing letters again?"




I smiled when i heard her voice, it was small and it seems like she's sleepy. Lumapit siya sa akin at agad ko naman siyang kinandong, "Momma, how many letters you have written already?" sobrang inosente ng tanong niya, "I don't know, it started eversince Daddy was not here with me," sambit ko, ayaw kong mag sinungaling sa anak ko.





"Daddy is so lucky . . . my Momma is so patient, i wish someone i'm like you," i kissed her temple, "I love you . . ." i whispered.





"Let's not lose hope, Momma. Daddy will be home soon, we'll go out together soon, swim together, eat together, watch movies together, sleep together and do many other things together as a family . . ." my tears fell, ". . . My Momma will have the happy ending that every princesses wish to have, soon. We just have to be patient,"




I hugged her tightly.




". . . Khali is here, Momma. I'm here together with you, we'll wait for your prince charming to come home soon. . ."







S W E E T D E N

Billionaire Bachelors: Khalil Montero [COMPLETED]Where stories live. Discover now