Η ΜΟΙΡΑ 🧶

Ευγνωμοσύνη

Μετά από δύο εβδομάδες η δίκη ξεκίνησε ξανά. Αυτή τη φορά τα δύο κορίτσια ήταν παρόντα παρά τις αντιρρήσεις των συντρόφων τους.

Μόλις αντίκρισαν το δολοφόνο του πατέρα τους η οργή τους ξέσπασε. Όρμησαν επάνω του με ουρλιαχτά και φωνές σαν ύαινες έτοιμες να τον κατασπαράξουν.
Με κόπο κατάφεραν ο Λάμπρος με το Μιλτιάδη να τις τραβήξουν μακριά του.

Ο Σέργιος, απαθής, με το γνωστό βλοσυρό του βλέμμα και ένα ειρωνικό μειδίαμα τις κοιτούσε χωρίς ίχνος μεταμέλειας.

Η "δική της χρονιάς", όπως την χαρακτήρισαν οι συντάκτες των εφημερίδων, συνεχίστηκε για τις επόμενες δύο εβδομάδες.

Πέμπτη, 6 Ιουλίου 1961

Ξύπνησε ανήσυχη και όσο και αν προσπαθούσε να ξεγελάσει το Λάμπρο,η νευρικότητα των κινήσεων της την πρόδιδε. Ετοιμάστηκε από νωρίς, πήγε τη μικρή στην κυρά Δέσπω, και λίγη ώρα μετά κάθονταν αγχωμενη στην αίθουσα του δικαστηρίου.

Οι δύο αδερφές, με τα χέρια σφιχτά πλεγμένα, περίμεναν εναγωνίως την απόφαση.

"Ο Σέργιος Σεβαστός κρίνεται ένοχος για τις δολοφονίες του Ιωάννη Σεβαστού και του Γεωργίου Σταμιρη. Του αναγνωρίζεται το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου και η ποινή που του επιβάλλεται είναι ισόβια κάθειρξη".

Στο άκουσμα της απόφασης η αίθουσα διχάστηκε. Οι γονείς του, που απαιτούσαν την απαλλαγή και την αθώωση του γιου τους, απειλούσαν θεούς και δαίμονες.

Οι οικογένειες των θυμάτων,που προσδοκούσαν στη θανατική ποινή, θεωρούσαν ότι το δικαστήριο φέρθηκε με επιείκεια στο γόνο Σεβαστό και φοβόταν πως στην εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό θα έπεφτε στα μαλακά.

Γύρισαν καθένας στο σπίτι του σε κακή ψυχολογική κατάσταση, έτοιμοι να σηκώσουν το δικό τους σταυρό.

Δεν τη χωρούσε ο τόπος. Παρά τις αντιρρήσεις του Λάμπρου βγήκε μόνη της μια βόλτα να ηρεμήσει.

Καθώς οι ώρες περνούσαν, τον έπνιγε η ανησυχία. Όσο κι αν ήθελε να βγει να την ψάξει, έπρεπε να σεβαστεί την ανάγκη της να μείνει μόνη.

Όταν πια νύχτωσε, δεν άντεχε άλλο την αναμονή. Άφησε την Ευγενία στον πατέρα του και ξεχύθηκε στο χωριό για να τη βρει. Πέρασε από το καφενείο, από το σπίτι της Δρόσως, από τα μνήματα, από τη ρεματιά τους, ακόμα και από το Σεβαστεικο με το φόβο μήπως ο παρορμητισμος της την οδηγήσει σε καμία τρέλα. Όσο δεν την έβρισκε η αγωνία του θεριευε. Θυμόταν που την είχε οδήγησε η απελπισία της όταν έμαθε πως ήταν έγκυος στην Ευγενία τους και τον έπιανε πανικός.