Clarelisse's verhaal [On Hold]

22. Zó hard

Bedankt Emma voor de mooie nieuwe cover!

'Clary,' zei Ella terwijl ze naast me kwam zitten, 'gaat het met je?'
'Wel, in elk geval leef ik nog..' Eigenlijk wou ik zeggen dat ik me miserabel voelde, dat ik verteerd werd door schuldgevoel. Dat het me zo hard speet, dat.. Dat dit gewoon allemaal mijn fout is!

Maar dat antwoordde ik dus niet, ik wou niet in tranen uitbarsten. Ik háát wenen waar andere mensen bij zijn! En zeker omdat we hier nog uit moesten geraken.

'En met jou?'
'Ik ook nog'

Toen viel ons gesprek stil. Ik keek recht voor me uit, terwijl ik af en toe nog wat frietjes in m'n mond stak. Ik zag dat Lydia en Brandon gezellig zaten praten. Heh? Waar is Riley? Oh nee! Waar is Riley? Ze is m'n beste vriendin, warom merk ik nu pas dat ze er niet is?

'Ella, Ella, waar is Riley?'
'Clary, sorry, ik dacht dat je het wist. De dag nadat jij bent weggehaald, is Riley weggehaald. We dachten dat jij en zij en Brandon.. Euhm.. Wel dus ja.. We dachten dat.. Oh Clarelisse, ik dacht echt dat ik je nooit meer zou zien!'
'Nee, dat kan niet, ze kan niet dood zijn!' Ik raakte helemaal in paniek. Nu had ik de aandacht van iedereen in de kamer getrokken. 'Zeg me alsjeblieft dat ze nog leeft!'

Maar niemand antwoordde zelf Oranjegloed niet.

***

We liepen door de gangen, ik voorop. Niemand was voor om Riley te helpen gaan zoeken. Oranjegloed geloofde ook niet dat ze nog leefde. Riley was door Blauwvloed behandeld en veel kans dat ze nog leefde was er dus niet meer, vertelde hij me. Maar ik was ervan overtuigd dat ze nog leefde, ik wist het gewoon. Ik voelde het gewoon.

Toen ik ze zei dat ik Riley ging gaan zoeken, wou niemand echt meegaan. Daarom liep ik dus door de gangen met enkel Oranjegloed. Hij zei dat hij zich schuldig voelde, en dat hij zoveel mogelijk recht ging proberen zetten.

We liepen naar de kamer waar volgens hem Riley zou zitten, of waar ze gezeten heeft.

Plots bleven we stilstaan voor een deur. Ik keek naar de deur en fronste m'n ogen. Oranjegloed knikte naar me. Hier heeft Riley dus gezeten.

Langzaam ging ik binnen, bang dat ik hier misschien Blauwvloed zou aantreffen. Maar.. Oranjegloed was toch wel zeker dat díe hier niet zou zijn, toch?

'Riley? Riley? Ben je hier? Riley?' fluisterde ik zacht terwijl ik binnenging.

De kamer zag er niet uit zoals degene waar ik had ingezeten. Deze had zwarte muren en een rood plafond. Er stond een tafel met rode poten en een zwart tafelblad. Er stond ook een zeteltje, ach ja eigenlijk een zetel. Er lach iemand met blond haar in. 'Riley? Riley?' Ik liep snel naar haar toe.

Sliep ze? Ik probeerde haar dooreen te schudden, 'Riley? Riiiillleeeyyy?' Ze lag met haar gezicht van me weg. Ze was zo koud. Ze was duidelijk dood.

Ik ging terug naar mijn andere vrienden en we vluchtten weg.