Clarelisse's verhaal [On Hold]

8. Róde ratten

EmmaDevriese bedankt voor foto :)

Ik kroop zo snel als ik kon richting Riley en pakte het mes dat Brandon me had gegeven in m'n hand.

Ik kwam aan de splitsing waar ik en Riley waren gesplitst en zag ook dat Brandon afkwam. Hij had een zaklamp vast, en in z'n andere hand een mes. In de gloed van z'n zaklamp zag dat zijn zwarte shirt ook niet meer zo heel proper was. Ik zag dat Brandon z'n rugzak ook op z'n rug had gedaan.

Ik zag ook dat de buizen vol stof lagen en dat er ook hier en daar kleine botjes lagen.

Ik was al aan de splitsing, terwijl Brandon nog eerst 5 meter moest kruipen. 'Ik ga wel eerst!' Riep hij. Hij moest nog 5 meter meer als mij, die 5 meter zouden Riley fataal kunnen worden. 'Nee, ik zal wel eerst gaan!' Antwoordde ik terwijl ik al terug voort kroop.

Ik kroop maar zag Riley nergens. 'Riley? Riley? Waar ben je? Rileeeeeey?' Ik bleef voort kruipen tot ik aan een splitsing kwam. 'Brandon ik ga links jij rechts.' Riep ik naar Brandon. 'Oké, let op jezelf!' Antwoordde hij.

Let op mezelf? Nee ik zou er beter op letten hoe ik m'n beste vriendin zou kunnen redden. 'Riley? Ben je hier? Riley?'

Ik begon me af te vragen of roepen wel nog zin had toen ik terug bij een splitsing kwam. Ik nam links maar had na een minuut door dat deze gang dood liep, dus keerde terug. Ik stak het mes terug omdat ik zo niet snel kon kruipen.

Toen ik terug ging hoorde ik plots iemand roepen. 'Clary, Clary, Riley-!' Het was de stem van Brandon, maar hij verzwakte naar het eind van wat hij riep. 'Brandon? Ja wat is er? Heb je Riley? Heb je haar gevonden? Brandon?' Riep ik terug.

Maar ik kreeg geen antwoord. Ik kroop zo snel als ik kon richting de stem van Brandon. Ik kroop eerst naar de splitsing waar we waren gesplitst van elkaar en pakte dezelfde richting als hij had genomen.

Het was een lange gang zonder splitsingen maar wel met een paar kronkels.

Ik kroop zeker 5 minuten door deze gang, ik kroop zo snel mogelijk als ik kon. Nog sneller dan hiervoor m'n snelste kruipen was.

M'n schaafwonden op m'n knieën waren nu hevig beginnen bloeden en m'n handen ook. Ondanks al die pijn bleef ik razendsnel voortkruipen.

Kon Brandon dan zo snel kruipen? Of wist hij wat er met Riley was gebeurd, omdat het ook met hem was gebeurt? Weer téveel vragen in m'n hoofd..

Ik hou er namelijk niet van als ik geen antwoorden kan krijgen op m'n vragen. Brandon wist meer, daar was ik zeker van. Of hij het ons ging vertellen en wat hij precies voor iets wist was dan weer een andere vraag.

Plots voelde ik iets kriebelen aan m'n knie, het was een rode rat. Euhm, wat een róde rat? Da's raar.. Moet een van de raarste dingen zijn die ik in m'n leven al heb gezien.

Maar wat doet een róde rat nu hier? Ik bedoel, we zijn al veel ratten tegengekomen eigenlijk. Maar een róde? Nee dat nog niet.

Ik probeerde me niets van de rat en van de opkomende vragen in m'n hoofd aan te trekken, probeerde gewoon voort te kruipen.

Maar om de een of andere reden ging dat niet. De rat zat met z'n tandjes in m'n knie, behalve de pijn die het me gaf, kon ik dus ook niet meer op mijn knie kruipen.

Ik probeerde het beestje er uit te trekken, maar het zette ook zijn klauwtjes in m'n knie. Het lukte me niet om het eruit te trekken en ik zag dat er nog róde ratten aankwamen.

Nu zaten er ook aan mijn andere knie, twee. En aan m'n handen. Drie aan m'n linkerhand en 2 aan m'n rechter. Er kwam iets in me op. Ze komen naar m'n handen en knieën. Dat waren de plekken dat ik aan het bloeden was. De beestjes komen af op bloed. Vandaar de rode kleur, het zijn bloedzuigers!!

Het zou best kunnen dat Brandon deze beestjes ook tegen is gekomen. Misschien riep hij daarom zo, het was een enorme pijn. Ik probeerde niet te gillen, en pakte het mes dat Brandon me had gegeven.

Ik probeerde de ratten dood te steken, door er een mes door te steken. Maar ze hadden een soort stevig pantser, waardoor m'n mes er niet door raakte. Ik probeerde kalm te blijven. Wat natuurlijk niet goed ging want ik zag voortdurend meer ratten naar me toe kruipen.