Clarelisse's verhaal [On Hold]

21. Evil people rule the city

We liepen door de gangen, ik naast Oranjegloed en Brandon achter ons. Ik was zenuwachtig, het was al een hele tijd geleden dat ik m'n vrienden had gezien. Hopelijk leefden ze nog.

We waren nu terug in de zaal waar ik en m'n vrienden oorspronkelijk zaten opgesloten. Ella en Lydia lagen samen op het bed. Ze zagen er niet goed uit, ziek of misschien zelfs dood? Nee, ik hou het bij ziek.

Voordat ik op m'n vrienden kon aflopen, ging Brandon al hun richting uit. 'Ella, Lydia?' Voordat ze echt reageerden pakte hij ze een voor een uit het bed.

God zij dank leefde iedereen nog. Niet dat iedereen er even goed uit zag, maar het was goed nieuws. Eigenlijk waren enkel ik en Oranjegloed niet echt verhongerd.

Hé, ik merkte op dat hij niet meer in de kamer aanwezig was. Verschillende slechte ideeën over hem schoten mijn hoofd binnen. Zou hij ons gaan verraden zijn bij Blauwvloed? Ik probeerde die ideeën weg te duwen.

'Weet iemand waar', begon ik juist toen Oranjegloed de kamer terug binnen kwam. 'He, wat ben jij gaan doen?'

Oranjegloed gaf geen antwoord, maar liep regelrecht voorbij me. Hij gaf iedereen iets en kwam toen terug naar me, om me ook iets te geven. Oh, hij was eten gaan halen, slim.

Iedereen begon aan de kom frietjes die hij ons had gegeven.

Oranjegloed ging naast mij op de grond zitten. 'Zet je' Het was een goed idee om me neer te zetten, mijn benen waren stram van een hele tijd bijna niet meer bewogen te hebben, en zeker na de best wel lange wandeling die we hebben afgelegd toen we naar waar ik zat, naar hier kwamen hebben afgelegd.

'Ben je zeker dat we veilig zijn voor euhh' Blauwvloed ging ik zeggen maar dat zou hij waarschijnlijk niet begrijpen.

'Bull bedoel je, hij is nu volledig aan de andere kant van het gebouw, dus ja'

Ik hoopte maar dat hij gelijk had.

Ik zat aan de deur samen met Oranjegloed te eten, terwijl ik naar m'n vrienden keek. Persoonlijk zou ik hier liefst zo snel mogelijk weg willen proberen geraken, maar m'n vrienden moesten eten, ze hadden echt niet meer genoeg energie. En ten tweede, waar moesten we naartoe? We zouden toch niet meer toegelaten worden in de stad.

Dat was een van die stomme regels van de stad. Iedereen kende ze vanbuiten.

1. Op weglopen staat de straf excecutie

2. Mensen die geen werk meer kunnen leveren, zullen verbannen worden

3. Op na 12 uur nog op straat lopen, staat de doodstraf

4. Als je een avond niet thuis bent, meld je dit bij een vredebewaker, doe je dit niet staat hier de doodstraf op

Enzo zijn er nog vele domme regels. We waren al een paar dagen van huis af, en hadden dit niet laten weten aan een vredebewaker, dus zouden we meteen vermoord worden.